Niemand is meer zondag dan Dick Jaspers
Opeens zag ik daar weer zijn naam staan. Ik had nog vaak over hem gedacht, las zelfs weleens een bericht over zijn prestaties, maar nu zijn naam lezen op Teletekstpagina 601 maakte deze zondag tot een zondag. Niemand is meer zondag dan driebander Dick Jaspers.
Dick Jaspers is een man uit mijn verleden die mij zo nu en dan in het heden komt bezoeken. Vroeger kwam hij regelmatig langs op zondagmiddag of -avond. Hij had een vast plaatsje gekregen van Studio Sport en dus ook in mijn leven.
Ik snapte over het algemeen niet wat Dick Jaspers deed. Er lagen drie ballen op een tafel, de commentator had het over caramboles en aan het eind stond Dick Jaspers met een keu boven zijn hoofd, dan had hij gewonnen. Dat vond ik dan weer vermakelijk, want ik was als jeugdig sportvolger een chauvinist in hart en nieren.
Het was de tijd dat Feyenoord nog écht tot de traditionele top-3 behoorde. Een tijd waarin Rintje Ritsma heroïsche duels uitvocht op onoverdekte ijsbanen in een afgelegen Alpendorpje en Adrie van der Poel nog door de modder ploegde in een afgelegen Belgisch dorpje. Feyenoord is sindsdien geen kampioen meer geweest, Ritsma is sidekick van Dionne de Graaf en Van der Poel vooral vader van Mathieu. De enige op wie de tand des tijds geen invloed heeft gehad is Dick Jaspers.
Zes, één, negen
‘Dick Jaspers excelleert in Turkije’, las ik nu. Ik bewoog mijn vingers over de afstandsbediening: zes, één, negen. Ik landde op een pagina met heel veel cijfers en namen. Het bleken de deelnemers en resultaten van een wereldbekerwedstrijd in Bursa.
Ik herkende de naam van Torbjörn Blomdahl. Dat was de Zweedse aartsrivaal van Dick Jaspers, wist ik nog. Eddy Merckx stond er ook tussen. Van Google leerde ik dat het ging om een naamgenoot in plaats van een tweede sportcarrière van de beste wielrenner ooit.
Ik probeerde de getallen te ontcijferen. Dat viel niet mee, dus geloofde ik Teletekst en was blij dat Jaspers het klaarblijkelijk nog steeds goed deed. En dat deze zondag in een klap weer als een ouderwetse zondag voelde, zelfs nog voordat Paul Haarhuis en zijn dames uitblonken in de Fed Cup en de Klassieker was begonnen.
