Spring naar de content

Waarom romans niet weg zouden komen met de verhaallijn van misdaadseries op televisie

Misdaad en spanning zijn razendpopulair op televisie. Een dik boek in één ruk uit willen lezen is met de komst van Netflix en online televisiekijken ingewisseld door het zogenoemde bingewatchen van spannende series. Het is net zo verslavend. Wachten op de volgende aflevering hoeft immers niet meer. Toch is er een groot verschil volgens een aantal auteurs die aan The Guardian vertelden waarom zij in hun boeken nooit weg zouden komen met de plots van misdaadseries.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Door Postma

Boeken in het misdaadgenre – ‘literaire thrillers’ – doen het goed op de bestseller-lijsten. Schrijver Jet Steinz verwonderde zich vorige week in de Volkskrant over het grote aantal thrillers op de CPNB Bestsellerlijst. Denk aan auteurs als Nicci French (nummer 1, 50 en 57 op de lijst), Frieda Klein, Jussi Adler-Olsen, Esther Verhoef en Sophie Hannah.

The Guardian liet in aanloop naar de laatste aflevering van Line of Duty, BBC’s meest populaire serie ooit, een aantal auteurs van misdaadboeken aan het woord. Waar de kijkers in spanning afwachten wie het gedaan heeft, is de vraag die op de lippen van de auteurs brandt: “Hoe komt schrijver en regisseur Jed Mecurio weg met een plot dat zo vol gaten zit?”

Schreeuwen tegen de televisie

Mari Hannah, auteur van onder andere de Kate Daniels-detectiveboeken, noemt Line of Duty de beste Britse misdaadserie sinds jaren, maar heeft ook commentaar. De geloofwaardigheid is soms ver te zoeken volgens Hannah: “Er zijn dingen waardoor ik tegen de televisie schreeuw – nooit zou een zichzelf respecterende politieman bijvoorbeeld zijn wachtwoord opschrijven en dat bij een ondervraging dan niet vermelden.” Haar manager Oli Munson denkt dat series wel met dergelijke ‘fouten’ wegkomen doordat een televisiekijker veel meer afgeleid wordt. Bovendien gaat het meer om snelheid om de kijker te blijven boeien dan bij boeken.

Susan Wilkins bedacht en schreef de politieserie South of the Border en is daarna misdaadboeken gaan schrijven. Zij kan zich vinden in de verklaring van Munson dat het op televisie veel meer om snelheid draait. Literair deskundige Jane Gregory voegt daaraan toe dat het voor scenarioschrijvers veel makkelijker is de aandacht van het ongeloofwaardige af te leiden. Bovendien zou volgens haar de concentratie van een iemand die televisie kijkt veel lager zijn dan van iemand die een boek leest.

Scenarioschrijver en auteur Isabelle Grey meent dat de rivaliteit tussen on-demand services zoals Netflix en traditionele omroepen voor de groei van ridicule series hebben gezorgd. Voor romanschrijvers zijn volgens Grey bestsellerlijsten de belangrijkste bron van marktonderzoek, terwijl voor televisie veel meer gegevens beschikbaar zijn. Makers van televisieseries kunnen gebruik maken van Twittertrends tot onderzoeken die laten zien welke momenten het meest waarschijnlijk zijn dat de kijker de kamer even verlaat.

Seizoenfinale

De conclusie die valt te trekken uit de observaties van de auteurs is dat series als Line of Duty slecht te vergelijken is met een boek. Een boek vergt concentratie, een serie draait om snelheid. Ook zijn sommigen, onder wie misdaadauteur Sarah Hilary, van mening dat er in een  serie, met Line of Duty als lichtend voorbeeld, dingen gebeuren en simplificaties worden gemaakt die zélfs op televisie niet door de beugel kunnen. Desalniettemin scoorde de laatste aflevering van het vierde seizoen gisterenavond torenhoge kijkcijfers en werd in The Guardian geprezen om het geweldige schrijf- en acteerwerk.

Onderwerpen