Stef Blok verpersoonlijkt ineens een zekere mate van irrationaliteit
Het is altijd dom om generaliserende opmerkingen te maken, want voor je het weet valt iedereen over je heen. Dat zijn vaak vooral mensen uit de groep die je hebt proberen samen te vatten. Daar kan Stef Blok sinds deze week over meepraten. Hij omschreef vrouwen als een groep wezens met ‘een zekere mate van irrationaliteit’. Dat vonden de vrouwen niet leuk. Begrijpelijk, maar ik was vooral verbaasd dat Blok deze extreme uitspraken deed.
Blok is namelijk een man die gedurende enkele jaren zo onopvallend minister is geweest, dat ik het niet uitsluit dat hij al die tijd in Hawaïbroek en knalgeel overhemd in Vak K heeft gezeten. In die tijd is Blok naar eigen zeggen onder meer beziggeweest met het saneren van de woningmarkt. Hij beschreef ‘de woningmarkt sameren’ als een alledaagse bezigheid. Een ontroerend beeld. Blok die tussen het ontbijten en douchen even een stukje woningmarkt saneert. Dat klinkt volkomen rationeel.
Prettig, want waar vind je überhaupt nog rationaliteit? Niet bij de vrouwen dus. Terwijl ik deze column tik ben ik op weg naar het zuiden des lands om met een groep mannen in een ijskoud stadion naar een voetbalwedstrijd in de kelder van het profvoetbal te kijken. Een activiteit die anderen waarschijnlijk doet twijfelen aan onze verstandelijke vermogens. Bij de Nederlandse politiek hoef je voor dit thema ook niet te zijn.
Kajsa Ollongren probeert ons weer bang te maken voor de Russen. Dit keer hoeft u niet direct onder de tafel te kruipen, maar ze infiltreren wel ons nieuws. Ollongren kon geen concreet voorbeeld geven, maar dat kunnen we — volgens Blok — nog op haar vrouwzijn afschuiven. Een optie die we niet hebben bij het debat over de afschaffing van de dividendbelasting.
Vier spartelende mannen
Daar stonden vier mannelijke fractievoorzitters te spartelen. Het aantal steekhoudende argumenten was precies gelijk aan het beoogde belastingtarief. Wat overbleef was irrationeel gebrabbel over gevoelens en gokjes. Onder het de gewone mensen is het niet veel beter gesteld.
In de Telegraaf zag ik twee Dokkumers die de komst van anti-zwartepietdemonstranten willen tegenhouden door wegen naar het dorp te blokkeren. Mag niet van de burgemeester, dus gingen ze als alternatief op de foto voor de krant. Staand/zittend voor een grote SUV met Friese vlaggen op de motorkap. Waarschijnlijk om de typische Friese nuchterheid te benadrukken. Twee dagen later is de nuchterheid van de demonstranten bevestigd, net als het volstrekt rationele afblazen van een toegestane demonstratie door autoriteiten.
Vinden we over de grens dan wat rationaliteit? In Zimbabwe zette het leger dictator Mugabe na 37 jaar af (nouja, soort van). Dat duurde lang, maar klinkt rationeel. Zeker omdat zijn beoogde opvolger, Grace Mugabe, een weinig rationeel economisch beleid hanteert op microschaal. Het leverde haar de bijnaam The First Shopper op.
Nee, dan had Silvio Berlusconi het beter bekeken deze week. Hij krijgt mogelijk 60 miljoen euro aan te veel betaalde alimentatie terug van zijn ex Laria en is bezig aan een politieke opmars. Tsja, dat de Italianen op hem blijven stemmen zou je kunnen toeschrijven aan politiek cynisme of een zekere mate van irrationaliteit. Maar voor Berlusconi is het, ondanks een verbod om landelijke politiek te bedrijven wegens corruptieverdenkingen, ongetwijfeld een rationele keuze op zn 81ste.
Gelukkig maar.
