The color of Marty
Met zijn nieuwe film over de jeugd van de Dalai Lama ('Kundun') lijkt Martin Scorsese over zijn hoogtepunt heen. Maar is dat wel zo? Van 'Mean Streets' tot 'The Age of Innocence': portret van de man die er als geen ander in slaagt het publiek koude rillingen te bezorgen.
Wat bezielt Martin Scorsese? Zijn Kundun, die dezer dagen in première ging, is de tweede film over de Dalai Lama die de afgelopen weken verscheen — en dat terwijl de meeste bioscoopbezoekers één film over de boeddhistische spirituele leider al te veel vonden. Een andere conclusie lijkt niet mogelijk als je afgaat op de snelheid waarmee Seven Years in Tibet in de Verenigde Staten weer van het scherm verdween en het lage bezoekersaantal in de eerste week dat Kundun nu draait. Bovendien lijkt de jeugd van het sinds 1959 in ballingschap levende Tibetaanse staatshoofd als onderwerp wel heel ver verwijderd van de maffiafilms waarmee Scorsese zich als regisseur bij het grote publiek geliefd heeft gemaakt.
De meeste Amerikaanse recensenten hadden nog wel sympathie voor het feit dat Scorsese zich niet in bochten had gewrongen om een bekende Hollywoodster binnen te smokkelen in het verhaal over de Dalai Lama. Deze keer geen De Niro, Harvey Keitel of Joe Pesci; acteurs wier respectieve zegetochten begonnen in wat zich het best laat omschrijven als Scorsese's gangstertriologie: Mean Streets, GoodFellas en Casino. Zelfs zijn bewonderaars hebben door de jaren heen Scorsese's keuze van onconventionele onderwerpen, waarbinnen voor het favoriete trio niet altijd plaats was, leren accepteren. Maar
Paywall
Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.
Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.
Kies een lidmaatschap
