Amsterdamse toestanden
De PvdA was ooit een nette partij die volksverheffing als publieke taak zag. Maar de babyboomers van nu houden zich op de vlakte en moraliseren liever over andere zaken.
Aan de affaire-Oudkerk, ons eigen Lewinsky-schandaal, is terecht veel aandacht besteed. Je hoort wel zeggen dat het een privézaak is die het sop van de kool niet waard is, maar intussen zijn er weinig kwesties die de mensen zó bezighouden als hoerenloperij en overspel; ze houden de burger een spiegel voor en dwingen tot een standpunt. Omdat het niet over een wethouder uit Ouderkerk aan de Amstel gaat, maar over een bekende PvdA-politicus uit de hoofdstad, is het ook een nationale zaak. Rob Oudkerk was geen gezagsdrager in de traditionele zin, maar zijn gedrag stelt de mores in bestuurlijk Nederland wel degelijk ter discussie. Menig kopstuk zal zich daar ongemakkelijk bij voelen.
Dat de wethouder moest opstappen, is niet zo interessant. Zijn positie was onhoudbaar geworden, en dat Oudkerk dat zelf niet snapte, geeft aan dat hij een antenne voor dit soort dingen miste. Veel interessanter was de reactie van de Amsterdamse gemeenteraad, die zijn vingers niet wilde branden en de hele kwestie als 'privé' afdeed. Ook het CDA deed daaraan mee, al liet zij weten de affaire als een interne kwestie van de PvdA te zien - een nummertje 'soevereiniteit in eigen kring'. Was het om een CDA-wethouder gegaan, dan had hij moeten opstappen.
Paywall
Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.
Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.
Kies een lidmaatschap
