Man en fiets
Kijken naar wielrennen kan oersaai zijn. Een groepje anonieme vluchters is ontsnapt en zal zeker worden teruggepakt door het peloton dat urenlang over Vlaamse wegen peddelt. Maar als Wilfried de Jong naar wielrennen kijkt, is het nooit saai. Als een Martin Bril van de wielerjournalistiek kan hij de grootste tragiek zien in het kleinste detail. In De man en zijn fiets heeft de sportjournalist en tv-maker zijn columns voor nrc.next gebundeld en er nog een paar stukjes bij geschreven. Onnavolgbaar mooi is zijn beschrijving van het droevige gehucht Munkzwalm. Dertig seconden per jaar staat Munkzwalm op de kaart, als de Ronde van Vlaanderen erdoorheen flitst.
De Jong kan een column lang schrijven over de linkerbil van Bettini of over het zadel van Eddy Merckx. Korte, heldere zinnen. Merckx verliest een koers omdat zijn zadel niet helemaal perfect staat.
Zolang De Jong inzoomt op details en gewoon registreert, levert dat juweeltjes op. Maar soms vliegt hij uit de bocht met hoogdravende formuleringen. Of met lamentabel proza. Bijvoorbeeld over midlifecrisis en afzien als hij ter gelegenheid van zijn vijftigste verjaardag de Mont Ventoux bestijgt.
Elise Kuit
Wilfried de Jong: De man en zijn fiets Podium. €17,50.
Ook verkrijgbaar via www.ako.nl
Bert Visscher: “Ik logeer regelmatig in Hotel New York. Geweldige plek. Ik ben gek op water. Dan loop ik langs de Maas en geniet ik. Rotterdam lijkt op Groningen, waar ik vandaan kom. De mensen houden van aanpakken. Het is ‘doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg’. De humor van de Rotterdammers lijkt ook erg op die van de Groningers. Leuke, nuchtere humor. Er wonen? Nee, na een tijdje verlang ik altijd weer naar iets kleiners. In Groningen is alles overzichtelijk.” WR
