Broodje Haerynck
Onlangs schreef HP/De Tijd over Jan Haerynck, de Vlaamse journalist die in de jaren negentig meerdere reportages voor de Volkskrant uit zijn duim zoog en tegen de lamp liep met een verzonnen verhaal over een ontvoering in Disneyland Paris.
Schrijver en voormalig HP/De Tijd-scribent Joost Niemöller had Haerynck op zijn website een nieuw podium geboden. De Vlaming debuteerde met wederom een verhaal over een ontvoering (die van P-Magazine-journaliste Joanie de Rijke door de Taliban). Prompt rezen er weer vragen. Want was Haeryncks stelling dat een Nederlandse F-16 het losgeld voor De Rijke in Afghanistan cash in de armen van de Taliban had gedumpt niet heel erg vergezocht?
Defensiewoordvoerder Otte Beeksma kwalificeerde het verhaal als ‘lariekoek’, maar Hearynck hield vol. In een reactie op www.hpdetijd.nl liet hij weten dat ‘de adjunct-hoofdredacteur voor duizend procent bevestigt dat het geld mee is gegaan met een Nederlands gevechtsvliegtuig’. Hij voegde daaraan toe: “Heb mijn lesje geleerd en driedubbelcheck nu mijn feiten.”
Had hij nu dan toch een primeur van jewelste?
We belden de bewuste adjunct-hoofdredacteur, Michaël Lescroart.
Hij: “Dit bericht is onwaar. Ik heb Haerynck nog nooit gesproken. Ik heb een collega die hem kent – en we zullen vast op dezelfde Facebook-account voorkomen – maar ik heb nooit contact met hem gehad.”
En de stelling? “Klinkklare nonsens. Ik daag u uit één militair te vinden die dit bericht bevestigt. De Nederlandse regering heeft wel degelijk geholpen met de logistiek, maar er kwamen geen straaljagers of vliegtuigen aan te pas.”
In ruil voor de vrijlating van De Rijke werd 137.000 dollar overgemaakt naar de Taliban. De Belgische en Nederlandse overheid weigerden te betalen, dus schraapte Lescroart samen met zijn uitgever het geld bijeen. Uit eigen zak betaalde hij 25.000 dollar. “Dat doet pijn. Maar het is de moeite waard. Uiteindelijk heeft Joanie haar leven te danken aan particulieren die de portemonnee trokken.”
En Haerynck? Die wringt zich nu in allerlei bochten. Op de site van Niemöller schrijft hij: “Ik heb me vergist.” En: “Laat één ding duidelijk zijn: mijn zogenaamde wilde fantasie heeft niet weer toegeslagen. Ik ben het slachtoffer geworden van geruchten. Maar foute geruchten zijn ook fout.”
