Portonic
Al zal de komende jaren nog geen sprake zijn van eb in de zee aan kwaliteitsarme port, toch probeert een aantal producenten het tij te keren. Dat gebeurt niet alleen door een lobby aan het adres van de overheid om vooral zo snel mogelijk het ‘beneficiosysteem’ (zie elders in dit Eetteam) te hervormen. Ook productinnovaties moeten ervoor zorgen dat de consumptie van de wat duurdere portsoorten een impuls krijgt. Zo werd twee jaar geleden Pink Croft gelanceerd, een koel te drinken port waarmee de producent een graantje wilde meepikken van de roséhype in vooral Engeland en Nederland. Hij kost rond de twaalf euro en is bedoeld om ‘van port een zomerdrank te maken’. Maar of 20 procent alcohol voor de nodige verfrissing zal zorgen, valt natuurlijk te bezien. Wie in de zomer per se port wenst te drinken, doet er verstandiger aan om witte te pakken. Schenk daarmee een longdrinkglas eenderde vol, ijsblokjes erop, doe er wat muntblaadjes in en vul het glas vervolgens op met tonic. Het kan geen toeval zijn dat zo’n ‘portonic’ in de Douro-vallei – waar het kwik zomers 40 graden kan bereiken – als standaard-welkomstdrankje wordt ge-schonken tijdens een bezoek aan een porthuis. HH
Cruz Port White. €8,99. Importeur LFE. www.groupelfe.com. Tel. 0346-213044.
Aan port geen gebrek. Vooral in Nederland niet. Gemiddeld drinken we rond de één liter per persoon per jaar. Dat klinkt als een te verwaarlozen hoeveelheid, maar daarmee bekleden we op de wereldranglijst van portdrinkende naties een tweede plek, na Frankrijk. Maar gezien de aanschafprijs van een standaardfles van 0,75 liter zijn wij bepaald geen grootgebruikers van kostbare vintageport. In Nederland is de trots van de Dourovallei een supermarktproduct: we betalen er gemiddeld €3,89 voor. En ruby is de populairste soort. Deze nederigste wijn uit de portpikorde is knalrood, eenvoudig in zijn smaakbeleving en bovenal zoet. Nu leidt port niet alleen een beetje aan een prijspeilprobleem, ook aan het imago schort het wat. Om te beginnen is dat wat stoffig. Port is voor oudjes. Zoete wijn is ook niet bepaald de populairste categorie. Bovendien begint de hedendaagse wijndrinker een broertje dood te krijgen aan hoge alcoholpercentages, terwijl port niet zelden 20 procent noteert. Nu is vooral het lage prijsniveau de grote ‘shippers’ een doorn in het oog. Zo vindt de managing director van onder andere Taylor, Fonseca en Croft dat port daardoor zijn geloofwaardigheid als kwaliteitsproduct verliest. Volgens hem is er een oplossing om het tij te keren, maar daarvoor moet wel het stokoude systeem van ‘beneficio’ op de schop. Dat dateert nog uit de jaren dertig en garandeert een vaste prijs voor portdruiven, ongeacht de kwaliteit. Vooral de kleinere telers nemen het daarmee niet zo nauw. ‘Onlogisch en achterhaald’, vindt ook zijn collega van Symington dat Dow, Graham en Warre bestiert. Het zal echter niet eenvoudig worden om de ‘beneficio’ te hervormen. Het percentage aan ‘keuterboeren’ (telers die minder dan twee hectaren bewerken) bedraagt bijna 90 procent van het totaal. En die hebben allemaal stemrecht. Tot op heden hebben de woorden van de grote bazen dan ook nog niet het nodige gewicht in de schaal gelegd. Het aanbod aan ‘beneficio-port’ is in 2007 met één procent gestegen. Extra brandstof voor een supermarktoorlog. HH
