Spring naar de content

Mohammed Mohandis

Mohammed Mohandis (Gouda, 1985) is gemeenteraadslid voor de PvdA in Gouda. Onlangs werd hij verkozen tot landelijk voorzitter van de Jonge Socialisten.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën: door Redactie

Prettig en enigszins alert. Opeens staan alle schijnwerpers op me gericht.

Jan Schaefer en Joop den Uyl; authentieke politici. Om Najib Amhali moet ik erg lachen.

Agnes Kant. Ze heeft een goed verhaal, maar overschreeuwt zichzelf zo. Ik krijg er soms kippevel van; doe eens wat rustiger.

We zijn beiden harde werkers, maar mijn vader is meer relaxed en afwachtend. Ik wil dat alles goed loopt, ben een controlefreak.

Ik ben niet angstig; wel zie ik dat het weer steeds meer uitmaakt waar je wieg heeft gestaan. Dat geeft me een onrustig gevoel.

Een lange reis door Azië maken; daar willen ze vooruit. Bovendien vind ik dat de normen en waarden die er heersen in het Westen te veel onderbelicht blijven.

Ja, periodiek. Hoe ik bid? Dat houd ik voor me, dat is privé.

Ja, ik heb eens een sms gekregen. Mohammed, bel terug, Iman (zo heet mijn zus) is overleden. Ik schrok me kapot, belde direct; bleek degene één cijfer verkeerd te hebben ingetoetst. Hij moest ook een Mohammed hebben, die ook een zus had die Iman heette.

Nee, maar ik behoor ook niet tot de categorie lelijkerds. Ik probeer mijn buikje weg te werken. En mijn open karakter is wel aantrekkelijk, denk ik.

Durven dromen.

Toen ik veertien jaar was, heb ik mensen weleens het leven zuur gemaakt door luidruchtigheid; daar ben ik nu niet trots op.

Ik ben trouw en monogaam.

Dat kan ik me niet herinneren. Als er iets in de familie gebeurt, huilen anderen wel, maar bij mij komt het verdriet later. Zonder tranen overigens.

Nee, in mijn vriendenkring heb ik een adviserende rol. Ik ben drukker en houd van gezelligheid. Tijdens het uitgaan ben ik een entertainer. Ik snap niet dat mensen dan twee uur langs de kant gaan staan zonder iets te zeggen. We zijn hier met z’n allen en willen een leuke avond, dan ga je toch met elkaar praten en dansen?


Meer delegeren.

Kim uit Gouda.

Ik ben wel moedig; ik durf stelling te nemen. En op straat probeer ik met oneliners de boel weer rustig te krijgen. Onlangs zat ik in een volle bus tussen Groningen en Assen. Het was warm, er hing een beetje een opgefokte sfeer, twee reizigers kregen ruzie, niemand deed iets. Toen zei ik op zijn Gouda’s: hé mensen, rustig aan, we gaan met z’n allen naar Assen, de mooiste stad van Drenthe. En dat brak de spanning, ook bij de twee ruziemakers.

Inhoudelijk: buurtbewoners uit Gouda. Die weten vaak in één zin te zeggen waar politici uren over doen. Communicatie: Pim Fortuyn; meesterlijk.

Onregelmatig eten: bittergarnituur.

Nu. Ik ben gekozen tot voorzitter, geslaagd voor mijn opleiding tot communicatieadviseur, en ik heb vanavond een feestje met vrienden.

Nuchterheid.

Zorgzaamheid.

Door de telefoon uit te zetten. En dan: op zondagmiddag kijken naar natuurfilms.

Ik heb geen zwemdiploma en heb het me zelf maar een beetje aangeleerd.

Ja, al weet ik niet precies hoe ik daar invulling aan moet geven; maar ik denk niet dat het afgelopen is na dit leven.

Een stevig debat.

Gouda. De stad is recent negatief in het nieuws geweest, toch is het de mooiste gemeente van Nederland: de kaas, de grachten, het ligt mooi in het Groene Hart, en het is er gezellig.

Silvio Berlusconi. Hét voorbeeld van wat macht en geld kunnen doen met iemands gedrag.

Niet, maar door een stabiele opvoeding en door het stimuleren van onderwijs is het wellicht te sturen.

Het gaat er niet om wie je bent, maar om wat je kunt.


Volgende week: Paulien Cornelisse