Klankexplosie

Hoekig voorthobbelende ritmes, collages van zonnige harmonieën en meerstemmige vocalen die in een parkeergarage lijken opgenomen: Panda Bear klinkt op het nieuwe album Tomboy wederom als een extrapolatie van alle elementen die de Beach Boys tot een van de geniaalste bands uit de popgeschiedenis maakte.

Panda Bear is een project van Noah Lennox, een van de creatieve geesten van Animal Collective, de band die in 2009 met Merriweather Post Pavillion het album van het jaar maakte. Hoewel de songs van Panda Bear een stuk toegankelijker zijn dan die van Animal Collective, weerspiegelen ze eveneens een tijdgeest die wordt gekenmerkt door een overkill aan informatie. Wie elk geluid dat op Tomboy te horen is tot zich wil laten doordringen, is wel een paar weken bezig.

Ook wordt het wat vermoeiend om in die gelaagde klankexplosie op zoek te gaan naar het liedje zelf. En wie dat doet, komt vaak met lege handen terug. Want dat is het grote verschil tussen Noah Lennox en het Beach Boys-genie Brian Wilson: laatstgenoemde was op de eerste plaats een begenadigd songwriter, en zijn 21ste-eeuwse navolger eerder een manipulator van klanken. En dat maakt Tomboy, in tegenstelling tot de vorige plaat, Person Pitch, tot een album dat zich kenmerkt door veel intrigerend geschreeuw, maar net iets te weinig wol.