Verre van perfect
Het vrouwelijk mysterie. Het verbaasde me, maar daar wordt blijkbaar nog steeds over geluld. Vooral door expats. Heb je eindelijk al die ongeschreven regeltjes over vergadercultuur, tafelmanieren en cafébezoek onder de knie, dan blijkt de taal der liefde allesbehalve universeel te zijn. Ja, in bed maakt het niet zo veel uit. Maar een mens moet toch ook eens samen naar het tuincentrum.
Nu heb je als expat het voordeel dat je iedere oneffenheid kunt verklaren door het cultuurverschil. Mevrouw is niet nukkig, nee, ze is Hollands. Thuis, ja, daar zijn de meisjes nog vrouwelijk, daar hoeft niet alles open en bloot, daar moet niet iedere gefronste wenkbrauw tot in het oneindige besproken worden. Zelfs het woord ‘puurheid’ wordt niet geschuwd. Die obsessie slaat dan al eens door naar het importeren van maagden uit het thuisland. Maar rustig aan met het moslimbashen. Ooit was ik op het huwelijk van een blonde boerenzoon die Nieuw-Zeeland had verlaten om hier een goedgelovig meisje te vinden. Een decennium leeftijdsverschil zorgde ervoor dat hij wel de nodige overtuigingskracht had maar niet de lenigheid om met haar groeispurten om te gaan. Een jaar later keerde ze terug naar het ouderlijk huis.
Nu zullen weinig Nederlanders nog ervan opkijken dat ze in het buitenland als bars, boers en luidruchtig worden gepercipieerd. Een beetje zoals die feestende Britten in Amsterdam. Maar in de liefde werkt dat net verfrissend. En bovendien: wie de Nederlandse volksaard niet op waarde weet te schatten, blijft hier niet lang plakken.
Maar zoals de gangmaker op het feest na een paar jaar samenzijn een drankzuchtige aandachtzoeker blijkt, zo kan die recht-voor-de-raapmentaliteit omslaan in een voortdurende en haast dwangmatige gedachtediarree.
Een Franse ingenieur die hier wat van Shell wilde opsteken, vatte het aangenaam seksistisch samen: “Alle vrouwen praten te veel. Maar in Nederland verwachten ze ook nog eens dat je gaat luisteren.” Zelf had ik een affairette met een aardige mevrouw die na elk etmaal samen vroeg ik wat ik het leukste en slechtste moment van de dag vond. Als de antwoorden haar niet bevielen, was de avond naar de kloten.
Scientific American Mind heeft onlangs wat tips gepubliceerd over hoe om te gaan met deze relationele allergenen. Toegegeven, ze zijn een beetje van het niveau: “Droog blijven? Loop tussen de druppels door.” Maar vooruit. Ten eerste: positief herdefiniëren helpt. Dus ze is niet brutaal maar openhartig, niet bemoeizuchtig maar bezorgd. Ten tweede: u bent zelf verre van perfect, hou dat voortdurend in het achterhoofd. Ten derde: beleef nieuwe sensaties bij elkaar. Wie weet, die grote bek kan heel handig zijn als het hotel in Algiers overboekt blijkt.
Of denk gewoon aan de voornoemde Fransman. Zijn bloedende oren hebben hem er niet van weerhouden om al twee kinderen te krijgen met zijn Drentse kletskous.
