Wat we nog van Mona Keijzer wilden weten
Runner-up Mona Keijzer had goud in handen tijdens de CDA-lijsttrekkerscampagne, maar ze zag het niet. Waar was haar campagneleider?
Keijzer heeft een gezin van vijf kinderen. Jongens. Jonge gasten nog. Menigeen zal zich hebben afgevraagd hoe zij haar megaklus als lijsttrekker voor het CDA, en wie weet nog meer na 12 september, had willen combineren met dat ongetwijfeld drukke gezinsleven. Maar niemand stelde haar de vraag in de campagne en ze vindt het sowieso een fóute vraag, getuige het verslag van Margriet Oostveen onlangs in NRC Handelsblad, want destijds wilden wij dat toch ook niet weten van ChristenUnie-voorman André Rouvoet die ook een groot gezin heeft?
Er is een verschil: Rouvoet had een vrouw die fulltime de zaken thuis regelde. Keijzers man is uroloog van beroep, en dat lijkt me bepaald geen parttime baan. Als Mona Keijzer een partij representeert die gezinspolitiek hoog in het vaandel heeft staan, dan mogen wij best weten wat dat in haar specifieke geval inhoudt. En dan bedoelen wij dat niet kritisch of in de trant van: ‘Ach mevrouw, gaat u toch koken’.
Nee, dat is oprechte belangstelling: hoe doe je dat? Wie brengt de jongens naar school, haalt ze af, brengt ze naar pianoles, voetbaltraining, wie zorgt voor het eten, wie brengt ze naar bed en leest hen voor, wie is er thuis als er een ziek is of wordt, hoeveel au pairs zijn er, is er een opa of oma in de buurt en hoe zwaar kunnen die belast worden?
Grote gezinnen regelen veel onderling, zegt ze in dat stuk van Oostveen, maar ik zou zo graag willen weten hoe je dat stimuleert bij kinderen, bij jongens vooral, want die van mij vechten elkaar de hele dag de tent uit, als mijn vrouw of ik er niet bovenop zitten. Of is dat het geheim van Mona Keijzer en haar man: niet te dicht bovenop je kinderen zitten en meer aan henzelf overlaten?
Dat had ik allemaal willen weten en reken erop dat een paar tips en suggesties van Mona Keijzers hand ons, de immer met tijd en aandacht woekerende werkende vrouwen en mannen van Nederland, tot voorbeeld had kunnen strekken.
Als Mona Keijzer zich nu wat minder aangevallen had gevoeld over dat onderwerp en gewoon tekst en uitleg had verschaft, dan had ze daarmee veel bewondering kunnen afdwingen. Want een vrouw met zo’n overvolle agenda en met zulke ambities voor haar partij en vooral voor de publieke zaak, die heeft wat in haar mars.
Jammer, dat ze het niet zag. En die campagneleider van haar kan ze maar beter ontslaan.
/Haagsche Post is een rubriek van notities, geruchten en onbewezen theorieën uit de residentie.
