Krugman: pas op voor Keynesiaanse vriendjespolitiek
Er waait een nieuwe politieke wind in Groot-Brittannië, maar het is oppassen voor Keynesiaanse vriendjespolitiek.
George Osborne, Minister van Financiën en de man achter de bezuinigingspolitiek in Engeland, heeft een draai van honderdtachtig graden gemaakt. Al gaf hij dat natuurlijk niet toe.
Jonathan Portes, directeur van het Brits Nationaal Instituut voor Economie en Sociale Wetenschappen, slaat de spijker op zijn kop. Hij blogde laatst dat de nieuwe maatregelen van de regering om subsidie voor privé- investeringen (ook in de infrastructuur!) veilig te stellen door garanties op leningen, gewoon overeind blijven in het geval een regering in de schulden toch geld moet uitgeven aan…infrastructuur bijvoorbeeld.
‘De regering geeft nu toe dat dit soort maatregelen in theorie en in de (economische) praktijk werken,’ schreef Portes in zijn blog van 15 juni. ‘Laten we hopen dat ze nu deze belangrijke koersverandering, hoe ze die ook noemen, algemeen door gaan voeren; wij vragen daar al zo lang om…’
Maar, je zou zeggen, waarom het geld via leengaranties naar privébedrijven laten gaan in plaats van het gebruiken om de enorme bezuinigingen in de publieke sector te herstellen? Dat ligt toch veel meer voor de hand?
Maar ja, als de regering van Cameron dat doet, geven ze meteen toe dat ze de afgelopen twee jaar precies het verkeerde hebben gedaan en tijd hebben verspild. Dat is natuurlijk ook zo, en nu realiseren ze zich duidelijk dat ze fout zaten. Maar ik denk dat de regering hoopt dat ze, door het proces te privatiseren, genoeg mensen zand in de ogen kunnen strooien om de schuldvraag te ontlopen.
Laten we niet vergeten dat er altijd een mogelijkheid is om je vriendjes te bevoordelen als geld via de privé-sector wordt gesluisd. Dat kan weliswaar ook via aanbesteding door de regering, maar dat is een bekende weg met regels en ingebouwde garanties. Dit zou iets heel nieuws zijn, en dat maakt het mogelijk om mensen leuke bedragen toe te schuiven waar verder niemand van te weten komt.
Het lijkt mij dat Osborne een nieuwe politieke truc heeft bedacht die ik Keynesiaanse Vriendjespolitiek zou willen noemen. Hij komt met maatregelen die logischerwijs om overheidsuitgaven vragen, maar die in feite leiden tot subsidies voor bevriende bedrijven in de privésector.
Vanuit macro-economisch standpunt is zelfs Keynesiaanse Vriendjespolitiek beter dan doorgaan met de vernietigende bezuinigingsstrategie. Maar we moeten ons wel goed realiseren hoe vreemd het eigenlijk allemaal is en hoe groot de kans is op misbruik.
Mensen Die Weten Waar Ze Over Praten
Ik heb in mijn eerdere columns geprobeerd de werkelijk krankzinnige zogenaamde wijsheid van de Mensen Die Weten Waar Ze Over Praten onderuit te halen. Theoretisch had ik succes, dat durf ik zonder valse bescheidenheid wel te zeggen: samen met anderen die er zo over dachten heb ik in alles gelijk gekregen. Maar het lukte me niet om de politiek te laten inzien dat ze totaal op de verkeerde weg zat. Het is zelfs zo dat, voor zover ik weet, niemand van de verantwoordelijken voor hun fouten heeft geboet. Zelfs hun reputatie is nog intact; ze gelden nog steeds als Mensen Die Weten Waar Ze Over Praten en worden met eerbied behandeld. En de politieke stroming die achter deze rampzalige economische analyse staat heeft minstens vijftig procent kans om in Amerika de overwinning te behalen. Nou ja…
Ondertussen had Ed Balls (de schaduw-Minister van Financiën van Labour) de hele tijd gelijk – ook al is hij, volgens mijn informatie, bijna zijn toppositie kwijt geraakt door toedoen van Mensen Die Weten Waar Ze Over Praten in zijn partij. Hij heeft een prachtige term bedacht voor de politiek die zo gefaald heeft; aangezien Cameron, Angela Merkel en Nicolas Sarkozy er de grote voorstanders van waren: hij noemt het ‘Camerkozy’ economie. Goed gevonden.
