Spring naar de content

Raakt u ook alleen nog opgewonden van wat níet mag?

Een vraag: raakt u opgewonden van dingen die niet mogen of ook van dingen die wel mogen?

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Pauline Bijster

Maandagavond in De Balie. Ik was uitgenodigd om te komen luisteren naar een avond over Vijftig tinten grijs, waarin journaliste en schrijfster Corine Koole, recensent Elsbeth Etty en lingerieontwerper Marlies Dekkers hun visie op het succesvolle boek gaven (dat alleen in Nederland al meer dan 900.000 keer is verkocht). Los van of ze het een goed (Dekkers) of een slecht (Etty en Koole) boek vonden, kwam er een opmerkelijke tegenstelling in meningen naar voren over vrouwelijke opwinding.

Elsbeth Etty zei namelijk dat mensen over het algemeen opgewonden raken van dingen die niét mogen. Dat was bijvoorbeeld lange tijd overspel, maar inmiddels is dat zelfs ‘te gewoon’ om opwindend te zijn. In een lange relatie raken mensen nauwelijks meer opgewonden van elkaar want ze kennen alles al, ze hebben het wel gezien, en het is bovendien legaal. Dus saai. Dit is in mijn woorden ongeveer wat ze zei over opwinding. En daarom, concludeerde ze, vinden mannen en vrouwen datgene opwindend wat niét mag. De laatste taboes: seks met familieleden, met kinderen, verkrachting. Wellicht niet in het echt, maar toch zeker de fantasie erover. (Ze zei het in andere woorden, en ze zei het grappend, maar ze zei het echt.)

Wat verboden is, is het meest sexy.

Het was behoorlijk cru maar ergens ook wel stoer dat ze dat durfde te zeggen. Fantaseren dat je gedwongen wordt tot seks met vijf mannen, ook al moet je er in het echt niet aan denken: het kan wellicht de juiste snaar raken. Je kunt fantaseren over seks op verboden plekken, met gekke voorwerpen, noem maar op, en daarvan buitengewoon opgewonden raken.

Maar dat is wel heel vluchtig, heel tijdelijk, heel vies ook. Voor het artikel dat ik schreef voor HP/De Tijd van deze maand, ‘Op een vieze manier lekker’, sprak ik met negen vrouwen over wat zij nu echt opwindend vinden. Daar kwamen geen verkrachtingsscènes in voor. Wel: seks met mooie mensen op fijne plekken, scènes waarin je jezelf goed kunt verplaatsen. “Vrouwen willen zich kunnen identificeren met de vrouw in het filmpje of in het verhaal, zoveel wordt duidelijk. En de man moet er op z’n minst toonbaar uitzien.” Daarnaast is seks waarin de vrouw heel erg duidelijk geniet en aan haar trekken komt favoriet. Deze negen vrouwen hielden van het kijken naar of lezen over vrouwelijk genot.

Aan de andere kant behoort ‘overmeesterd worden’ tot het lijstje dingen die vrouwen doorgaans opwindend vinden.

Marlies Dekkers zei maandagavond dat Vijftig tinten grijs juist daarom de perfecte combinatie in zich heeft: het zit vol met romantische clichés (en daar houden vrouwen van) en de hoofdpersonen experimenteren weliswaar met iets spannends (namelijk SM) maar dan wel in de veilige omgeving van hun huis, in het veilige kader van hun monogame relatie. Juist omdat de SM in het boek – en in het echt ook vaak – een liefdevolle kant heeft, kan het worden geaccepteerd, volgens Dekkers. Anastasia komt voortdurend tot allerlei extatische hoogtepunten en het klaarkomen van Christian is van ondergeschikt belang. Tot slot trouwen Ana en Chris, krijgen ze twee kinderen en leven ze nog lang en gelukkig.

Wie heeft gelijk? Wil je als vrouw véél romantische liefde, af en toe een (letterlijke dan wel figuurlijke) pets op je billen en twee kinderen, of wil je dat wat verboden is?