Uli Hoeness hoopt dat de rechter stiekem fan van hem is
De strategie hebben Hanns Feigen en ik uitvoerig doorgesproken.
Alle voors en tegens op een rijtje gezet. De aanval is de beste verdediging, besloten mijn advocaat en ik. En: eerlijkheid duurt het langst, zei hij. In mijn geval zal eerlijkheid me het langst uit de gevangenis houden, was onze redenatie. Door maandag zelf te bekennen dat ik de fiscus niet voor 3,5 miljoen tilde, maar volgens mijn eigen berekening voor nog eens 15 miljoen aan belasting heb ontdoken, hoop ik juridische vervolging te ontlopen.
Ik wil echt geen celstraf.
Natuurlijk hangt die optie boven mijn hoofd, ik voelde me tijdens de voorbereiding van het proces als een speler op de middenstip, klaar om de strafschop te nemen. Welke hoek kies ik? Als ik hem erin schiet worden we wereldkampioen, oftewel: ik betaal een geldboete en kan daarna door met mijn leven. Maar de verkeerde hoek kiezen en missen betekent door het leven gaan als Seedorf; mijn naam zal voor eeuwig te horen zijn in liedjes van komedianten. Ik zal niet herinnerd worden om mijn carrière als speler en voorzitter van Bayern, maar als Duitslands grootste oplichter. Dat is mijn angst.
18,5 miljoen
Maar meine gute, stonden ze in de rechtzaal even te kijken hé maandag! Ze dachten dat het om 3,5 miljoen ging, kwam ik even met m’n bekentenis dat de zaak om 18,5 miljoen euro ging. Daar hadden ze even niet van terug, en dat vermaakte mij dan weer. Ik had ze even in mijn macht. De uitspraak zou donderdag zijn, maar mijn advocaat voorspelt dat ze nu wel wat langer nodig zullen hebben. Daar moest ik me geestelijk op voorbereiden, want hoe langer dit proces duurt, hoe slopender.
Waar ik intussen van opknap is de wetenschap dat mijn bekentenis de Duitse schatkist miljoenen oplevert, omdat inmiddels tienduizenden belastingonduikers zo zijn geschrokken van mijn zaak, dat zij massaal hun zonden zijn gaan opbiechten bij de belastingdienst! Dit heeft nu mijn naam gekregen, het Hoeness-effect. Vind ik dan toch weer mooi. En wie weet helpt het mijn case nog.
Of ik er een nacht minder om slaap, wordt me vaak gevraagd. Want ik ben altijd zo opgewekt en frivool, ik lijk niet klein te krijgen, zeggen de media. Dat komt door mijn fans, ik krijg er tranen van in mijn ogen als ik zie hoe onvoorwaardelijk zij mij steunen. Ik hoop dat rechter Rupert stiekem ook een beetje fan van mij is.
Schrijfster Carlijn Vis kruipt met enige regelmaat ‘in de huid van’ iemand die in het nieuws is. Deze week: FC Bayern-voorzitter Uli Hoeness, tegen wie deze week een rechtszaak werd gestart wegens belastingontduiking.
