Humor: Arnon Grunberg kraakt luie Maagdenhuisbezetters
De studenten die het Maagdenhuis bezetten (het bestuurlijk centrum van de Universiteit van Amsterdam) lieten gisteren het ultimatum verlopen waarin hun werd gesommeerd het pand voor 18.00 uur te verlaten. De UvA onderneemt juridische stappen, maar het kan nog enkele dagen duren voordat het Maagdenhuis ook daadwerkelijk wordt ontruimd. De actievoerders van De Nieuwe Universiteit leken eerder een afspraak met het universiteitsbestuur te hebben gemaakt over evacuatie van het pand op zondagavond, maar daar kwamen de studenten op terug.
“De actiegroep gaf zondagochtend voor het Maagdenhuis een persconferentie. Op een chaotische bijeenkomst gingen de studenten en docenten niet direct in op de vraag of ze zondagavond het Maagdenhuis zouden verlaten. ‘De acties zullen op een harde en andere manier worden voortgezet. We weigeren onder dwang van juridische procedures het Maagdenhuis te verlaten,’ zeiden ze. Het werd niet concreter,” schreef de Volkskrant gisteren.
De roep om meer democratie kan in ieder geval niet op steun rekenen van schrijver Arnon Grunberg. Hij fileert hedenmorgen in zijn Voetnoot getiteld Luiheid de Maagdenhuisbezetters, die hij zondagavond op eigen verzoek bezocht.
“Ik was gevraagd de actievoerders toe te spreken, maar ik wilde iets doen wat in een universitaire context zinvol kon zijn. Daarom stelde ik voor om het voorlaatste hoofdstuk van Coetzees boek Elizabeth Costello te bespreken. (–) Na een tijdje zei een student dat hij gevoel miste en dat we misschien beter konden mediteren. Er waren meer deelnemers die behoefte hadden aan minder Kafkaverwijzingen en meer gevoel.
Mij lijkt de tegenstelling intellect versus gevoel achterhaald, maar ja, anti-intellectualisme is nog altijd in de mode. Of dat de bouwsteen is van de universiteit van de toekomst betwijfel ik.
Wel heb ik iets geleerd in het Maagdenhuis. Als mensen over gevoel spreken, hebben ze het over het recht op luiheid zonder schuld. Een kwaal die typerend is voor onze cultuur: de emotie is de schaamlap van intellectuele luiheid.”
De studenten haalden met Grunberg dus duidelijk het Trojaanse paard binnen – ervan uitgaande dat zij als toekomstige elite de moeite hebben genomen die vertelling tot zich te nemen.
