Spring naar de content

Redenen genoeg om eens wat mensen te ontvrienden

Als een vriendin zou ik haar eigenlijk nooit omschreven hebben. Maar we waren collega’s, zagen elkaar een paar keer per week en hadden wat gemeenschappelijke vrienden. Dus toen ze me een vriendschapsverzoek op Facebook stuurde, vond ik dat ik niet kon weigeren.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Carlijn Teeven

Op dat moment wist ik nog niet dat ze me vervolgens elke dag uitnodigingen zou sturen en updates zou plaatsen over buurtbarbecues, paardenfestivals en haar ‘Awesome NYE PARTY XXL’. Lief bedoeld ongetwijfeld, maar ik vond het vooral irritant om haar berichten voorbij te zien komen. En bij nader inzien vond ik het ook niet per se nodig dat zij zag wat ik zoal op mijn tijdlijn deelde.

Ooit nam ik me voor om Facebook te houden voor echte vrienden, met wie ik in het offline leven ook omging en van wie ik daadwerkelijk benieuwd was hoe de vakantie in Zuid-Frankrijk was geweest. Maar na meer dan zes jaar staan er een paar honderd mensen in mijn lijst, van wie ik zeker de helft niet of nauwelijks spreek. Een grote schoonmaak op z’n tijd kan verhelderend zijn. Maar hoe bepaal je of je iemand ontvolgt (de ander kan nog gewoon zien wat jij deelt, maar jij ziet niets meer van hem of haar), of dat je diegene als vriend verwijdert (jij ziet niets meer van hem of haar en andersom)?

Het laatste geval is de meest radicale én confronterende optie. Zodra de ander op jouw profiel kijkt, zal hij of zij namelijk merken dat jij de vriendschap hebt verbroken. Waar je in het echte leven het contact nog zachtjes kunt later verwateren door telefoontjes niet te beantwoorden of te zeggen dat je ‘drukdrukdruk’ bent, zijn sociale media meedogenloos.

Zolang de andere partij niet op jouw pagina kijkt en zich niet afvraagt waarom er de laatste tijd zo weinig posts van jou verschijnen, is er niets aan de hand. Maar zodra dat wel het geval is, kan het behoorlijk pijnlijk worden. In Australië bepaalde een commissie voor arbeidsrecht zelfs dat het ontvrienden van een collega op Facebook het bewijs is voor pesten op het werk.

Overigens wordt het ontdekken van een ‘ontvriending’ niet altijd zo zwaar opgepakt. Christopher Sibano hield op Twitter een enquête onder 1.077 personen. De meest voorkomende emotionele reactie wanneer iemand ontdekte dat hij of zij als vriend was verwijderd, was: ‘Ik was verrast’ en op de derde plek stond: ‘Ik kon erom lachen’. De belangrijkste redenen om iemand te ontvrienden bleken ‘onbelangrijke updates op regelmatige basis’, ‘polariserende statusopdates over politiek en religie’ en ‘ongepaste posts de seksistisch of racistisch zijn’.

Een van mijn (niet zo close) Facebookvrienden was laatst zo sympathiek om een dag van te voren op zijn pagina aan te kondigden een aantal vrienden uit zijn lijst te zullen verwijderen. ‘Sorry alvast aan degenen die ik morgen ontvriend, maar het wordt me gewoon te druk hier’, schreef hij recht voor z’n raap.

Ik mocht blijven en was ‘verrast’.

Onderwerpen