Blijf met je poten van Eus, Amsterdam CS en Argos af
Ozcan Akyol ken ik een jaar of acht. We ontmoetten elkaar in de open inrichting die cyberspace heet en begonnen te corresponderen over islam, misdaad, drugs, seks, drank en andere ditjes & datjes. Overigens sta ik vandaag in het NRC Handelsblad met een leuke quote over Twitter, die open rioolbuis van het internet! “Twitter is heel zwart-wit. De plek voor psychopaten, wajongers en borderliners. Je moet er niet te veel waarde aan hechten.”
Die quote is nogal zwart-wit, want ik heb de juffrouw van het Handelsblad heel academisch en genuanceerd uitgelegd dat het vermoedelijk geen aanslag betrof, dat gedoe op het plein voor het Amsterdam Centraal Station afgelopen zaterdag. Wat mij betreft is het een hele slechte aflevering van Fargo en dus een typisch geval van de Wet van Murphy: meneer in goedkope pooierbak (wat mij betreft een hondsbrutale drugsrunner/snorder) moet effe wat dingetjes doen bij het station en wordt aangehouden door oom agent. “Hohoho, meneertje, wat zijn wij hier aan het doen?”
“Wolla vriend, ik heb haast en suiker, laat me effe door gab.” Eventjes dacht ik nog dat het misschien het fenomeen Suicide by Cop betrof. Dat lukt heel aardig in Texas of Jeruzalem, maar niet bij de Amsterdamse veldwachters. Enfin, de bromsnorren willen niet etnisch profileren want dan krijgen ze een schorsing dus ze laten de goede man verder rijden.
Om een lang verhaal kort te houden: opvallend snel komt explosievenhond Wodan (ik ga er van uit dat ze er maar eentje hebben in 020, want die krengen zijn peperduur) in de danig gebuste pooierbak snuffelen. Het wrak werd ook in recordtijd weggetakeld. Raar! Zelfverklaarde suikerpatiënt zit drie etmalen vast, zijn huis wordt overhoop gehaald en de powers that be zwijgen in alle toonaarden over zijn identiteit. Alle camera’s waren buiten werking, raar, en gisteravond vertelde de loco loco-burgemeester van Amsterdam dat het onderzoek nog loopt terwijl de verdachte weer op vrije voeten is. Deze muis gaat nog een staart hebben, ik zweer jullie. De NS heeft namelijk gemeld dat hun camera’s wel werkten dus binnenkort weten we meer.
Vanmorgen vernam ik in de courant dat Özcan Akyol aka Eus wordt bedreigd door de vijfde colonne van meneer Erdogan (om even terug te komen op de portee van mijn wekelijks cursiefje). Eus en Ebru Umar zijn worlds apart maar de smeerlappen die hun dood wensen, zijn precies dezelfden. Ik zie nog maar weinig verschil tussen de Sturmabteilung van Ernst Röhm en de door Ankara gestuurde en betaalde bruinhemden.
Eus is een taaie, godzijdank, maar het is walgelijk dat hij niet meer normaal over de markt in Deventer kan wandelen met vrouw en kind. Wat een teringland is Nederland geworden. Nog even en de boeken van Eus, die geen Turk gelezen heeft, worden verbrand. Ik zocht onze eerste frisse & onbevangen correspondentie nog eens op, van tien jaar geleden.
‘Hallo, Aart! Hoe is het, man? Ik stuiter net uit de stad en dacht: ik moet iemand mailen. Op de nachtkast lagen jouw boeken… Dus, ja… Waarom ook niet, hè? Prima boekjes, overigens. Misschien vraag jij je nu zomaar af wie ik ben. Dat kan ik je wel vertellen, hoor. Ik ben een Turk uit Deventer. Een Aleviet, dus vrees me niet. Dat rijmt. Ik zal je niet ritueel slachten in de naam van een Opperwezen. Ik las over je jeugd in Ede en die vond ik wel fascinerend. Daar zit voer voor een roman in, makker. Maar ja, de alcohol en drugs die jij gebruikt, dat is geen kattendrek! Kun je wel schrijven onder invloed? En hoe zit dat met de coke in Paraguay, is die een beetje betaalbaar? Wij moeten hier in Deventer vijftig euro betalen voor korrels tl-buis. Verlicht me, vrind. Als je niet reageert op dit bericht voel ik me genoodzaakt dreigmailtjes te sturen. Als je dat maar weet!”
A: Lieve Eus. Je heet anders, maar ik kan die puntjes nooit vinden op mijn Aspire One van het merk Acer die overigens overal werkt qua Wi-Fi, en zelfs in de hoge bergen van de Andes of in een groezelig badhuis in Anatolia tussen ingezeepte snorremansen. Vroeger had je een rubriek in de Story, die heette Lieve Mona. Dan kon je alles wat je op je hart had aan Mona schrijven. Mona kreeg een soort heilige-status, te vergelijken met die van de Zangeres zonder Naam, een moeder des volks als het ware. Ik ben een beetje overrompeld door jouw mail, temeer omdat je zo vrij en frank over seks praat, en in het bijzonder de uitspattingen van het lichamelijk verkeer. Ik zal bij het begin beginnen. Maar eerst even dit: ik was even bang dat je een gefrustreerde soennitische moslim uit de provincie was, maar je blijkt een Alaviet te zijn. Alavieten zijn mensen naar mijn hart, het zijn shi’ieten, en dan ook nog eens van een heel duister kaliber. Met shi’ieten kan je veel meer lachen, en bovendien mogen man en vrouw samen bidden in de cem, zoals jullie gebedshuis heet.’
Goed, de correspondentie ontaardde in slap geouwehoer waar Allahs zegen op rust en we bleven contact houden. Ik was meelezer van zijn eerste roman. Recentelijk heb ik hem nog heel vaderlijk verteld dat zijn optredens in kookprogramma’s misschien niet zo heel handig waren voor zijn reputatie als de Koerdische Bukowski uit koekstad Deventer maar dat deed ik uit liefde.
Net toen ik schuimbekkend mijn ochtendkrant in de digitale prullenbak wilde flikkeren, las ik dat zendermanager Laurens Borst de zendtijd van Argos wil halveren omdat dat de kwaliteit van het programma ten goede komt. Heb je het ooit zo zout gegeten! Hij kan net zo goed kunnen stamelen: we heffen Argos op, want dat komt de kwaliteit van het programma ten goede.
Laurens, de broer van Hugo, deed het heel aardig als chef van RTV Rijnmond, maar is nu ook ten prooi gevallen aan de wanen van de wereldvreemde bobo’s van de publieke omroep. Die zijn helemaal van het padje. Reporter en Argos zijn de laatste hoogwaardige journalistieke programma’s van de PO, de rest is efimere bagger gericht op pokdalige jongeren die alleen maar naar porno en Netflix kijken en aan hun brommers sleutelen.
Ik ben nooit echt boos hoor, hier in de paradijselijke Algarve, maar de doodsbedreigingen aan het adres van Eus en Argos, daar word ik nou best woedend en verdrietig van. Blijf met je poten van Eus en Argos, want ik stuur mijn honden op je af!
