Spring naar de content
bron: paul tolenaar

Als de dokter zelf ziek wordt

Een kankerspecialist die longkanker krijgt, een psychiater die kampt met hersenproblemen en een medicus die ongeneeslijk ziek wordt. Schrijvende artsen Warner Prevoo, Bram Bakker en Ivan Wolffers weten er alles van. Wat gebeurt er als de dokter moet plaatsnemen aan de andere kant van het bureau?

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën: door Nathalie Huigsloot

“Ik ga even een scannetje laten maken,” zeg ik. “Voor de zekerheid. Even uitsluiten dat ik kanker heb,” zeg ik. “Hoezo?” Yno kijkt op van zijn wiskunde boek. “Papa!” “Maak je niet druk,” zeg ik. “Ik ga even langs het ziekenhuis en ben zo weer thuis. Leg jij vast een biertje voor me koud?” Zo begon de nachtmerrie waarvan ik alles wist, tot het mijzelf overkwam en ik niets bleek te weten. Na de scan loop ik direct terug naar de verslagkamer. Tom en Aad zitten al voor het beeldscherm. Ze zwijgen. Zonder iets te zeggen schuif ik een stoel tussen hen in. Mijn blik blijft rusten op de linkerlongkwab. Daar zit een flinke vlek. Snel scrolt Tom verder. De tweedimensionale longbeelden schieten over het scherm; vanuit elke hoek is de schaduw in de onderkwab onmiskenbaar. Instinctief bereken ik de grootte van de tumor. Tom doet de meting op het digitale scherm: negen bij vier centimeter. Een joekel. Ook op de rechterlong zijn afwijkingen te zien. Twee stipjes, speldenknoppen – kleine tumoren. De lymfeklieren zijn ziekelijk opgezet en aangetast door uitzaaiingen. Tom draait zich half naar me om. Als ik zijn asgrauwe gezicht zie en de verbijsterde blik in zijn ogen, dringt pas echt tot me door dat we niet kijken naar een van de vele CT-scans die wij beroepshalve voortdurend onder ogen krijgen, maar naar die van mijn eigen longen. De diagnose is onmiskenbaar: longkanker in een terminaal stadium. Bij de deur draait hij zich nog een keer naar me om. “Ik zou je graag hoop geven,” zegt hij. “Maar jij weet ook: we kunnen de dingen niet mooier maken dan ze zijn.” Ik knik. Natuurlijk weet ik dat. Al zestien jaar lang heb ik als specialist dagelijks met de ziekte te maken. Al zestien jaar lang kijk ik het beest dat kanker heet in de bek. Kanker is het domein van mijn patiënten – en ik ben de dokter. Maar vandaag ben ik gewoon een bange gast in zijn trainingspak.

Uit: Echte dokters huilen ook, Warner Prevoo

Paywall

Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.

Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.

Kies een lidmaatschap