Spring naar de content
bron: Bron: Veganific

Alleen nog veganisten daten: apps waar je je saaie gelijke vindt

Sinds een week is het online datinglandschap een fenomeen rijker: Veganific, de app voor vegetariërs en veganisten die het fijn vinden om in contact te komen met mensen die net zo makkelijk vlees en vis laten staan als zij, en daar zelfs hun partner op willen uitkiezen.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Gastauteur

Geen overbodige luxe: ook op Tinder kom je weleens een profiel tegen waarop expliciet aangegeven staat dat de persoon in kwestie wel of juist geen diereneters als match behoeft. Bovendien scheelt het een hoop gedoe met het uitkiezen van een restaurant voor het eerste afspraakje: kleine kans dat de een mikt op de Argentijnse grill, terwijl de ander liever voor het visrestaurant gaat. Veganific houdt het wel graag exclusief: alleen voor de eerste vijfduizend gebruikers is de app gratis, voor ieder ander kost-ie twee tientjes per maand.

De app ziet er vrijwel exact hetzelfde uit als Tinder, met als enige verschil dat op sommige profielen twee subtiele groene blaadjes onder de foto staan, waardoor we weten dat we met een veganist te maken hebben. Veel blank, veel krullenbollen, veel strandliefhebbers en weinig foto’s genomen op verre bestemmingen. Valt te verklaren, natuurlijk: wie zich bekommert om het welzijn van Moeder Aarde, stapt niet zo makkelijk op het vliegtuig om te kajakken tussen gevangengehouden olifanten. Beduidend minder studentikoze groepsposes dan op Tinder, valt ook op. Wie als een digitale Hokjesman een beeld wil krijgen van een bevolkingsgroep, bezoekt hun datingplatforms.

Veganific is niet de enige app die inspeelt op het vinden van een date met wel heel gelijksoortige voorkeuren. Hoewel Tinder in Nederland marktleider is, vergeten we soms dat er – naast Inner Circle en Happn – nog meer aanbod onder de zon is. De meeste datingapps maken subtiel duidelijk dat ze voor een net iets andere doelgroep gaan: zo kunnen bij Bumble alleen vrouwen de eerste move maken, waardoor de kans groter is dat je met een zelfstandige dame eindigt dan met eentje die rustig wacht tot jij de rekening betaalt. Luxy is bedoeld voor de allerrijksten: alleen veelverdieners kunnen zich bij dit netwerk aansluiten. En denk maar niet dat je ze kunt foppen: alleen geverifieerde miljonairs mogen meedoen, en luieriken op zoek naar een sugar mama of daddy worden actief geweerd. Zonder flink huis kom je hier niet binnen. De gemiddelde leeftijd ligt hier een stuk hoger dan op Tinder, dat wel.

Wie simpelweg op zoek is naar mensen met dezelfde muzieksmaak, kiest voor Tastebuds. Is dat niet wat dun ijs om een relatie op te bouwen? Welnee: denk aan alle avonden waarop je zwijgend naast elkaar op de bank kunt zitten, luisterend naar die nieuwe plaat die jullie allebei te gek vinden. Lekker Spotify-accounts delen, ook wel zo fijn. Alleen een beetje jammer als dichtstbijzijnde match – in mijn geval op basis van Dermot Kennedy, Matt Kearney en Ben Howard – in Brussel woont. De gebruikers van deze app lijken bovendien vrijwel zonder uitzondering nog te moeten bijkomen van het concert van gisteravond of een abonnement te hebben op een lokale tattoo artist.

Maar het kan natuurlijk altijd nog specifieker. In de aanbieding is bijvoorbeeld ook Tin Dog, voor hondenliefhebbers die het onoverkomelijk vinden als hun toekomstige geliefde die harige passie niet deelt. Deze datingvorm voegt een extra moeilijkheidsfactor toe aan het keuzeproces: je swipet hond én baasje tegelijkertijd naar links of rechts. Bovendien kun je niet alleen aangeven op hoeveel kilometer afstand je toekomstige partner zijn of haar hond dagelijks uitlaat en tussen welke leeftijdsgrenzen diegene zich mag bevinden, maar mag je ook nog eens invoeren wat voor specifieke kenmerken de hond in kwestie in jouw ideale wereld heeft. Ga je liever voor een schattige chihuahua, een flinke Deense dog of toch voor een allergie-proof poedel? De keuze is reuze.

En als je helemaal ten einde raad bent, is er altijd nog de app die ook wel Tinder for ugly people wordt genoemd: Taffy. Het is niet zo moeilijk te raden waarom juist dit platform het zo goed doet bij de esthetisch minder bedeelden: je moet eerst een flink gesprek met de ander aanknopen voordat je diens foto te zien krijgt. Oorspronkelijk wellicht erotiserend bedoeld, in praktijk bewerkstelligt die maatregel blijkbaar het tegenovergestelde.

Stiekem maken al die superspecifieke datingplatforms een fijn sprongetje terug naar de simpele tijd dat je alleen nog potentiële partners tegenkwam bij de slager, de visboer, in de kerk en op dansavonden. Minder keuzestress is meer plezier, zou je zeggen. Tegelijkertijd kun je je afvragen of deze nieuwe vorm van verzuiling – waarbij de bevolking zichzelf opnieuw verdeelt  in aparte clubjes met eigen ontmoetingsplatforms – wel zo gelukkig maakt. Natuurlijk wil, net als in online winkels,  niemand zijn tijd verspillen aan het scrollen langs producten die hij nooit in zijn mandje zouden willen stoppen. Toch klaagt men ook over tijdlijnen die alleen maar dezelfde berichten laten zien, die ieders eigen manier van denken over vliegen, het immigratiebeleid en kittens alleen maar bevestigt. Is het dan wel prettig nooit uit die bubbel te worden losgezongen door een partner met een net andere muzieksmaak, hondenvoorkeur of eetgewoonte?

Blijkbaar is men ook in het datinglandschap op zoek naar nog meer efficiëntie, en is het daarbij van minder groot belang dat een voorselectie wordt gemaakt die ervoor kan zorgen dat je de liefde van je leven misloopt, omdat die toevallig van andere muziek houdt of liever wel of juist geen vlees blieft. Ook daten moet snel en handig zijn, zeker met het oog op de toekomst: wel zo fijn als je er niet pas na vijf dates achter komt dat er sprake is van onverenigbare eet- of muziekvoorkeuren. Zulk tijdverlies kan de hedendaagse dater zich in deze vlugge wereld niet meer veroorloven.

Onderwerpen