Spring naar de content
bron: FIlmdepot - 'Nu verandert er iets'

Verplichte kost na de verkiezingen: ‘Nu verandert er langzaam iets’

De historische verkiezingsavond gisteren, waarbij Forum voor Democratie-leider Thierry Baudet een onvervalste ‘Blut und Boden’ speech hield, zorgt ongetwijfeld bij veel mensen voor een stuwmeer aan emoties. Het rustig polderende Nederland kreeg een flinke stomp in de maag van kiezers vol onderbuikfrustratie. Als er één moment is waarop een massale mindfulness- en zensessie nodig is, dan is dat nu wel. De nieuwe documentaire ‘Nu verandert er langzaam iets’ over de groeiende coachingcultuur in Nederland, kan hiervoor als perfect voorbeeld dienen: samen het geluk weer vinden.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Nico van den Berg

Wat hebben knuffelsessies met varkens, lessen zelfontplooiing met paarden, klantvriendelijkheidstrainingen in een nephuis en een vlogster die op zalvende toon virtueel de haren van haar gestresste volgers kamt eigenlijk met elkaar te maken? Ze zijn allemaal onderdeel van een coaching- en trainingsindustrie waar in Nederland jaarlijks miljoenen euro’s in omgaan. Elke dag vinden er op honderden plekken in Nederland sessies plaats waar collega’s, familieleden of volstrekt vreemden met elkaar in een klein zaaltje worden gezet om meer grip te krijgen op zichzelf, om te werken aan hun persoonlijkheid of om beter samen te werken. Na het kijken van ‘Nu verandert er langzaam iets’ snap je niet alleen iets van het nut van deze nationale drang tot zelfontdekking, ook wordt hiermee duidelijk waarom Nederland tegenwoordig op de vijfde plaats staat in de lijst van gelukkigste landen ter wereld. Alleen landen zonder echt grote problemen hebben namelijk de tijd en het geld voor dit soort grootschalige psychologische ontdekkingstochten.

De opzet van ‘Nu verandert er langzaam iets’, een uitspraak die een cursusleidster tijdens een intense sessie naar een deelnemer doet, is heel simpel. De camera staat onbeweeglijk midden in de verschillende ruimtes waar de sessies plaatsvinden. Zo zien we scène na scène als een steeds wisselend toneelbeeld alle verschillende coaching- en mindfullnesstrainingen voorbij komen, alsof we zelf in de ruimte op een stoel zitten en de cursisten zien opgaan in hun pogingen om zichzelf vooruit te helpen. Nu kennen we het onderwerp wel van filmmakers als Michiel van Erp, die met een ironische voice-over altijd voor een komische en alles-relativerende toon zorgt. Maar Menna Laura Meijer, maakster van ‘Nu verandert er langzaam iets’, wil juist het tegenovergestelde. De kijker mag bepalen of hij of zij meegaat in deze manier van zelfontplooiing of het allemaal maar belachelijk vindt.

Het resultaat is een fascinerende film. Met een cynische blik kun je dit ‘aapjes kijken’ noemen, maar als je goed kijkt, zie je hoe mooi het eigenlijk is als mensen in een tijd van polarisatie en elkaar uitschelden kiezen voor het rustig verkennen van hun eigen angsten en tekortkomingen. Niet alles komt even lekker over. Zo lijkt het knuffelen van een varken me gelijkstaan aan een liefdessessie met een stugge kokosmat. Maar daar staan meer dan genoeg verstilde momenten tegenover, van een jongetje dat zijn hoogtevrees wil overwinnen door het beklimmen van een hoge boom, tot een vrouw die haar onvermogen om een relatie aan te gaan uit de weg wil ruimen. Hier zien we mensen die oprecht proberen hun geest te ontwikkelen. Het zou even vanzelfsprekend moeten zijn als een sportschool dat voor meer spieren of een betere conditie is.

De film ging vorig jaar in wereldpremière op het International Documentary Filmfestival Amsterdam en won er meteen de prijs voor beste Nederlandse documentaire. En alhoewel het coachingfenomeen zeker niet alleen hier voorkomt, heeft het met zijn maakbaarheidsideologie wel een heel Hollands karakter. Niet voor niets hebben we ook de neiging om elke vierkante meter in dit land compleet naar onze hand te zetten. Waarom zou de geest daar dan ineens buitenvallen?

Er zullen genoeg mensen zijn die dit allemaal maar zweverige aanstellerij vinden. Maar de documentaire laat vooral zien dat buiten het blikveld van de media zich een andere, stille revolutie voltrekt: die van de continue zelfverbetering. In een tijd die, zeker sinds gisteravond, vol staat van cynisme en demonisering, zou als tegenwicht het kijken naar ‘Nu verandert er langzaam iets’ eigenlijk verplichte kost moeten zijn.

Onderwerpen