Circus tussen hoop en vrees
Zelf de acts bedenken, aan het roer staan en daar de vruchten van plukken. Met die ambities begonnen Steffie Rutten en Dennis Bossle drie jaar geleden hun eigen circus. Dat liep boven verwachting. Tot de coronacrisis uitbrak. Hoe een burgermeisje en een circuszoon door de lockdown uit een droom ontwaken. ‘We verzamelen oud ijzer. Je moet toch wat.’
Is dit een revival van het Lochem Festival? Voor de jongere lezers: dit was van 1968 tot 1985 een van de grootste popfestivals in Nederland, waar onder anderen Chuck Berry en Mother’s Finest acte de présence gaven en waar ik voor het eerst Willy DeVille met een stem als een scheermes live zijn Spanish Stroll (‘Hey Mr. Jim I can see the shape you're in’) hoorde vertolken. Zijn het de restanten van een dorpsfeest? Een landgoedfair wellicht?
Als ik begin maart over de provinciale weg van Holten naar Lochem rijd en pal naast de weg in de verte een aantal grote witte tenten en trucks ontwaar, valt het kwartje niet direct. Dichterbij, bij het zien van dieren, waaronder een aantal kamelen, en kleurrijke logo’s met een lachende clown, rinkelt de bel: dit is een circus.
Paywall
Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.
Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.
Kies een lidmaatschap
