Mensch, durf te leven
In de meeslepende roman Biecht aan mijn vrouw, die zich deels afspeelt tijdens de coronapandemie, worden zelfs de meest doldwaze verwikkelingen onder de handen van meesterverteller Pieter Waterdrinker volstrekt geloofwaardig.
In tijden van crisis neemt de nieuwshonger obese vormen aan: je dompelt jezelf onder in kranten en tijdschriften, scrollt de halve dag door Twitter en Facebook, met CNN en BBC World continu zoemend op de achtergrond. Maar er is ook een categorie mensen die zich liever afsluiten voor alle berichten van het front en die vluchten in fictie.
Gelukkig is er een middenweg. Pieter Waterdrinker is een schrijver die al meer dan twintig jaar in Sint-Petersburg en Moskou woont. Als correspondent voor De Telegraaf reisde hij naar de conflictgebieden van de afgelopen kwarteeuw: Tsjetsjenië, Georgië, de Krim. In zijn romanwerk voert hij de lezer langs alle bochtige wegen van de Russische geschiedenis. Vooral in Tsjaikovskistraat 40, het boek waarmee hij in 2017 doorbrak naar een groot publiek, vertelt hij smakelijk over de tumultueuze wording van de Sovjet-Unie, de gruwelijkheden van de stalinistische tijd, en het successievelijke uiteenvallen van de heilstaat. Zo bood hij de lezer inzicht in de Russische ziel, maar zorgde hij tegelijkertijd voor een fictief raamwerk dat de geschiedkundige feiten schraagt.
Paywall
Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.
Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.
Kies een lidmaatschap
