Letterlijk en figuurlijk ‘goud’
België heeft Nederland ingehaald, niet alleen wat het aantal hectare wijngaard betreft, maar ook als het gaat om de kwaliteit van de wijnen. Indien er een classificatie zou zijn, zou Wijnkasteel Genoels-Elderen een Grand Cru Classé van de lage landen zijn. Master of Wine Cees van Casteren bericht.
Inmiddels is het tien jaar geleden. Tussen Kerst en Oud en Nieuw werd er bij mij aangebeld door een persoon met een transparant flesje dat ik associeerde met een urinemonster. En om heel eerlijk te zijn, toen ik het had ingeschonken, rook het ook zo. Ik nipte er daarom voorzichtig aan. Vanaf het moment dat het vocht mijn papillen raakte, raadpleegden verschillende zintuigen mijn wijndatabank. Ondertussen keek de man me ongeduldig aan. Ik had geen flauw idee wat het was, maar om toch iets te zeggen, suggereerde ik het Oostenrijkse ras Neuburger (een nogal neutrale wijn). Maar de man schudde van nee. Muscadet misschien? Albanië dan? Canarische eilanden? Jura? Thailand? Roemenië? Maar op al mijn suggesties kreeg ik hetzelfde antwoord. Tenslotte kon hij zich niet meer inhouden: “Het is een chardonnay! Uit mijn kas in de Achterhoek!”
Wijnbouw in de Achterhoek is er sinds die tijd kwalitatief gelukkig sterk op vooruit gegaan, al stagneert de aanplant van wijngaarden in Nederland al enkele jaren. België daarentegen is met een spectaculaire groei bezig, zowel qua wijngaardareaal als in kwaliteit. Waar men in Nederland (bijvoorbeeld in de Achterhoek) zich vooral richt op ‘hybride rassen’ (kruisingen tussen de Amerikaanse en Europese wijnstok die resistent zijn voor vocht en vroeg rijpen, zoals Solaris, Souvignier Gris en Rondo) gaat men in België vooral voor klassieke Franse rassen, zoals chardonnay en pinot noir.
Paywall
Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.
Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.
Kies een lidmaatschap
