Het ministerie maakt er een potje van
Ieder jaar maken zorgverzekeraars ingewikkelde prijsafspraken met zorgaanbieders. Daarnaast is er een almaar uitdijend woud van subsidieregelingen. Dat moet eenvoudiger kunnen.
Het leek allemaal zo simpel bij de invoering van de Zorgverzekeringswet ruim vijftien jaar geleden. Verzekeraars zouden voor het komend jaar bij ziekenhuizen het juiste volume zorg inkopen tegen de beste prijs. Op basis daarvan zouden ze hun premie bepalen in november, en dan konden consumenten in december kiezen bij welke verzekeraar ze de polis wilden afsluiten.
Het liep allemaal een beetje anders. In de eerste plaats omdat het nogal een toer is voor een dikke 10 zorgverzekeraars bij 120 zorgaanbieders volume- en prijsafspraken te maken voor ruim 4500 zorgproducten. Tja, hoe idioot kan je het ook verzinnen? En ook omdat de financiën stevig onder druk staan bij zowel ziekenhuizen als verzekeraars, lukt het maken van afspraken telkens niet op tijd en zijn er elk jaar in december nog nauwelijks contracten gesloten. Sterker nog, in de regel is er in maart pas voor driekwart van de zorgaanbieders een akkoord en bijna halverwege het jaar staan er nog vele afspraken open. Hoe kan de consument dan gericht kiezen voor de beste verzekeraar?
Paywall
Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.
Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.
Kies een lidmaatschap
