De jeugd is niet aan de jeugd besteed
Er is een tijd geweest dat ouderdom als een teken van wijsheid werd gezien, maar die tijd ligt ver achter ons. Misschien wel te ver, schrijft Max Pam.
Bij mij om de hoek is een ijswinkel, waar ik buiten in het zonnetje wel eens een ijsje eet, zittend op zo’n plastic stoel die tegen alle jaargetijden is bestand. Regelmatig komen jongeren naast me zitten om ook aan een ijsje te likken, want verderop is een middelbare school. Ze zijn gemiddeld zo tussen de 12 en 18 jaar.
Bij het ouder worden luister ik met steeds meer interesse naar de wat jongeren te zeggen hebben. Naast me op het terras van de ijswinkel worden voornamelijk twee onderwerpen behandeld: welke smaken zijn de lekkerste en moet je een hoorntje of een bakje nemen? Daar kunnen ze minuten lang over spreken en soms, als zij na een half uurtje weer naar school moeten, hebben ze het er nog over. Ze raken er niet over uitgepraat. Over de oorlog in Oekraïne, de thermodynamica of een gedicht van Hölderlin hebben ze het nooit. Logisch misschien, want een ijsje eet je doorgaans bij mooi weer en dan denk je liever aan zwemmen in de zee bij Bloemendaal dan aan dodelijke raketten.
Paywall
Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.
Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.
Kies een lidmaatschap
