Zomergast Hoyte van Hoytema: een wervelende collage, diepreikend geduid
Zomergasten is een nieuwe weg ingeslagen, constateert Jan Kuitenbrouwer naar aanleiding van aflevering twee met cinematograaf Hoyte van Hoytema. Theo Maassen wil weten, leren, begrijpen. 'Jij hebt zeldzame kennis, maak die mij deelachtig.' In die zin lijkt hij meer een millennial dan een boomer.
Veel universiteitsmedewerkers van nu zijn bang om te boek te staan als anti-woke, want dan kunnen zij het mikpunt worden van protestacties en pogingen tot canceling. Dat zou een verklaring kunnen zijn voor de wat afstandelijke houding die Thomas Hertog, de eerste Zomergast van 2023, innam tegenover Theo Maassen. Vooral onder jonge vrouwen geldt Maassen als een foute witte machoman met wie een behoedzame universiteitsmedewerker liever niet gezien wordt. Maassen probeerde die reserve op een gegeven moment te doorbreken door Hertog’s handen vast te pakken, maar veel meer dan een ongemakkelijk moment leverde het niet op.
Dat vastpakken was misschien ook een demonstratie van de functie van dat nogal kleine tafeltje waar gast en gastheer dit jaar aan zitten. Bij eerdere edities was de fysieke afstand tussen gast en presentator soms vrij groot, een gesprek kan daardoor een onderhoud worden, zoals tussen werkgever en sollicitant. ‘Ik wil ze kunnen áánraken,’ zei Maassen tegen de producers. Ik stel me voor dat die krappe opstelling aanvankelijk op enige weerstand stuitte. Hoe dichter mensen op elkaar zitten, hoe moeilijker het voor een camera is om ‘ertussen’ te komen, verklein de kijkhoek en A dekt B af, of andersom. Toch werkt het, vorige week vond ik dit nieuwe decor nog een beetje unheimisch en miste ik de knipoog van de caravan, afgelopen zondag bleek het toch geen obstakel voor intimiteit. Bij vlagen werd het zelfs gemoedelijk.
Paywall
Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.
Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.
Kies een lidmaatschap
