Wat als dit stuk niet over Thierry Baudet zou gaan?
Deze hele week zag ik niets anders langskomen dan Thierry Baudet. BaudetBaudetBaudieblablabla. Van intelligente analyses en scheldkanonnades tot aan verbale diarree, het volledige publieke debat meurde naar een openbaar toilet met zo’n aangekoekt lavendeltoiletblokje en een verschrikkelijke putlucht.
En het wonderlijkste was nog wel het groepje mannen dat zich omheen verzamelde om de poeplucht eens even lekker te relativeren. Het mocht dan wel ruiken naar een open riool, maar poép? Welnee, dat ging te ver. Het was hooguit een beetje sproeien voor de bühne en wat studentikoos vrij associëren met ontlasting.
Ik voel een intense weerzin om iedere drol die Thierry Baudet tegen de muur gooit te analyseren op compositie en parfum. Wat zou ik toch graag een column schrijven over onderwerpen die die daadwerkelijk vanuit meerdere invalshoeken te beschouwen zijn, zoals de donorwet en de medische ethiek van orgaandonatie. De invloed van nieuwe algoritmen op Facebook en hun effect op onze informatievergaring en de distributie van nieuws. Ons onderwijssysteem en het vmbo. Of het rapport van een klokkenluider over kinderen die misbruikt werden door blauwhelmen, dat vervolgens verdween in een doofpot van de Verenigde Naties.
Dit zijn zomaar een paar onderwerpen die interessantere columns op zouden leveren dan de zoveelste bijdrage over Thierry Baudet. Zomaar een actualiteiten die het bespreken meer waard zijn dan de drek waar Baudet de politiek mee onder smeert. Maar, beste lezer, we weten ook allemaal dat geen van deze columns gelezen zouden worden.
Daarnaast geloof ik niet dat extreemrechts vriendelijk verdwijnt als je het maar lang genoeg negeert. Al sinds de opkomst van Fortuyn wordt er al gezegd dat de steeds extremere rechtspopulisten maar vooral genegeerd moeten worden, want wanneer ze geen platform krijgen zouden ze vanzelf verdwijnen. That went well.
Dus hoe weinig zin ik er ook in heb nog een minuut langer voeding te geven aan het narcisme van deze pretentieuze hoaxverspreider en zijn vriendjes, ik ontkom er niet aan. De uitspraken die dit Tweede Kamerlid en zijn partijgenoten bezigen zijn dusdanig alarmerend dat we ze niet zomaar mogen negeren.
De theorieën die hij verspreid zijn geen borrelpraat of theoretische — van de werkelijkheid losgezongen — intellectuele exercities. Het gaat om de uitspraken van een Kamerlid over echte mensen met echte levens. We hebben de luxe niet om ze te negeren. Bedenk dat er op dit moment kinderen zijn die op school zitten en opgroeien met een maatschappelijk debat waarin ter discussie staat of ze dommer zijn omdat ze zwart zijn. Verwacht van hun ouders maar eens dat ze erboven moeten gaan staan en hem negeren tot hij weggaat.
Het gaat om mensen die denken dat ze onpartijdig zijn als het aankomt op racisme omdat hun huidskleur niet ter discussie staat, die een uitspraak horen die hun buren, collega’s en kinderen volledig dehumaniseert, en dan te denken ‘Goh, zijn mensen met meer pigment in hun huidskleur dommer en minderwaardig? Niet zo emotioneel jongens, laten we er even met zijn allen een discussie over voeren. Misschien zit er een kern van waarheid in!’.
Moeten we dan ook een factcheck doen over of de aarde plat is als Baudet dat beweert? Of een uitgebreid debat over de vraag of alle vrouwen inderdaad van nature minder ambitie hebben, minder excelleren en diep vanbinnen gewoon graag overmand willen worden?
Racisme en discriminatie is geen mening, en ook geen onderwerp dat je eens lekker op de marktplaats van ideeën moet gaan debatteren zodat je ergens in het midden tussen vrijheid, gelijkheid en een concentratiekamp uitkomt. Dus hoera, wat prettig dat de politiek dit nu na bijna een jaar van steeds walgelijkere uitspraken lijkt te beseffen dat het tijd wordt om ergens een grens te trekken.
De debatbitchslap die Pechtold, Klaver en Asscher gisteravond in de Balie aan Baudet uitdeelden was long overdue en mijn god wat was hij bevredigend. En wat een ruggengraat toonde Ollongren om met de finesse van een sterrenchef zijn eigen uitspraken aan hem terug te serveren.
En wat zalig dat Rutte daarom eindelijk zijn Vindicat-mentaliteit van de gesloten gelederen toepast op een politica die het verdient om voor op te komen.
Dus nu de politiek eindelijk zijn verantwoordelijkheid neemt door een racist een racist te noemen, hoop ik dat ik het niet meer hoef te doen. Of wilt u het nog één keer van me horen? Vooruit. Thierry Baudet is in mijn ogen een racist, en zijn abjecte, mensonterende ideeën horen niet in de Nederlandse politiek thuis. Zo.
Zullen we het volgende week weer over iets anders hebben?
