Rotterdam voelt als een warm bad. Het is de stad van mijn moeder en mijn prille jeugd. Ik herken er niks meer maar dat dondert niet. Zodra ik Rotterdams hoor, keer ik terug naar die schitterende tijd (dat schrijf ik met lichte ironie want de trouwe lezer weet natuurlijk wat voor een verschrikkelijke jeugd ik had).  

Niemand kon zo mooi krotenkoker uit haar mond laten rollen als ma. In Cineac AD, ooit mijn lievelingsbios, zitten nu de troosteloze, zelfmoordopwekkende Intertoys en Prénatal, waar de gebreide Nijntje-kerstslab in de aanbieding is. 

Gers! Gelukkig ben ik onvruchtbaar.

Ik stond met mijn oom Gerard en duizenden huilende landgenoten op 7 mei 1970 op Zestienhoven toen Feyenoord landde met de Europacup. Het heroïsche titanengevecht met het onverslaanbaar geachte Celtic (met de levende legende Jimmy ‘De Vlo’ Johnstone) in de magische voetbaltempel San Siro in Milaan was met 2-1 gewonnen. 

Hoe kreeg ik deze epische zin uit mijn kroontjespen gewrongen! Kunsjt!  

Terwijl ik dit tik, luister ik naar het opzwepende radioverslag van Theo Koomen (hij was er écht bij) en zit ik te huilen als een kind. Wat een kerels waren dat, mannen van stavast, kerels van graniet. 

De opstelling laat zich lezen als een gedicht: Eddy Pieters Graafland. Piet Romeijn. Theo Laseroms. Rinus Israël. Theo van Duivenbode. Franz Hasil. Henk Wery. Wim Jansen. Willem van Hanegem. Henk Ove Kindvall. Coen Moulijn. En die kerels konden godverdomme ook nog eens geweldig zingen. Eat that, Urker Mannenkoor! 

De sensatie van Feyenoord dat als eerste Nederlandse club de Europacup won, is vergelijkbaar met de overwinning van Max Verstappen. 

Amsterdam is een bekrompen boerendorp in vergelijking met het kosmopolitische Rotterdam

Eenmaal in Amsterdam woonachtig, werd ik uiteraard supporter van Ajax en zat ik altoos in De Meer met het Mokumse schorriemorrie mee te brullen. Een ‘Wendehals’ noemen de moffen iemand die uit puur opportunisme van het ene op het andere moment van (politieke) kleur verandert. 

Nu ben ik dus weer voor Feyenoord, en al helemaal dit weekeinde als ze tegen Ajax spelen. 

Logisch, want mettertijd spoelde mijn liefde voor Amsterdam weg als een dikke drol in een nucleair aangedreven Elon Musk-turboplee en inmiddels vertegenwoordigt Nutella City alles waar ik allergisch voor ben. Kent u de mop van de stedenband tussen Tel Aviv en Amsterdam? Juist, die ging niet door. In de gemeenteraad gingen wel stemmen op voor een stedenband met het verlichte Ramallah. Of Gaza of Raqqa, daar wil ik van af zijn. De burgemeester sprak met een mond vol meel: “ik hoop dat wij onze vrijzinnigheid en harmonie kunnen exporteren naar het Midden-Oosten.”

Amsterdam is een bekrompen boerendorp in vergelijking met het kosmopolitische Rotterdam. Mijn liefde voor wereldstad Rotjeknor groeide naarmate ik langer in de buitenlanden woonde. Het verstand komt met de jaren en inmiddels staan een hoog arbeidsethos en nuchterheid – de kenmerken van Rotterdam en van ma – hoog in mijn vaandel. 

Mocht u nu denken, wat is doctorandus van Amerongen een gluiperige gore retenrimmende (oeps, excuses voor dit pleonasme) opportunist die helemaal niet van Rotterdam houdt maar dat alleen maar opschrijft om de teringlijers in 020 te fukken, dan moet u maar eens kijken en luisteren naar de onvergetelijke Rotterdam-special die ik met Rob Muntz en Willem Davids maakte. U gaat huilen van deze door merg en been zagende en vooral onvoorwaardelijke liefdesverklaring!

Met name het historische moment dat mijn grote held Paul de Leeuw mij de beste columnist van Nederland noemt, en tevens de enige reden om de Volkskrant te lezen, is van een hartverscheurende schoonheid. 

Genoeg geluld! Ik hou dus van Zestienhoven waar je binnen 10 minuten van het Airportplein naar de Lee Towers-lounge in de vertrekhal kuiert en waar het veiligheidspersoneel je niet schoffeert zoals op Schiphol, dat voorportaal van de hel. Ik hou van de Rotterdamse humor, die niet zo gemeen ad hominem is als de Amsterdamse. Neem nou de Ziekte van Hedel, Deelders tirade tegen 020. “Stelletje nagenaste! Je zal ze kos motte geve die met de klei nog achter d’r ore uit Kutjepoep of Reetketelpikkumerschans naar die grafstad komme toegekrope en mijn na een hallef jaar een provensaal durve te noeme, omdattik in Rotterdam ben gebore!” Toch ben ik ook een bruggenbouwer. Daarom deze fijne huiskamerhersenbreker: hoeveel voetballers speelden zowel bij Ajax als bij Feyenoord? Het antwoord is niet te googelen maar het zijn er meer dan 50.

Goed, laat ik ter zake komen. GroenLinks-hopman Jesse Klaver heeft vorig jaar tijdens de campagne voor de landelijke verkiezingen beloofd het terrein van Zestienhoven te willen gebruiken voor woningbouw (lees: tienduizend alleenstaande hersenchirurgen in de bevallige leeftijd, uit Afghanistan, Pakistan, Soedan, Gambia en Al Houceima). 

Jeroen Postma en Astrid Kockelkoren, beide raadsleden van GroenLinks in de Rotterdamse gemeenteraad, hebben de afgelopen maanden gekeken wat concreet mogelijk is. Postma: “Dit gebied is zo groot als de Kop van Zuid en Katendrecht bij elkaar. Je kunt hier 10 duizend verrijkende jongeren uit prachtlanden als Afghanistan kwijt. Daarmee vullen we een heel groot deel van het woningtekort in Rotterdam op.” De plannenmakers vinden dat het vliegveld Rotterdam The Hague Airport veel te veel vakantievluchten heeft. Daarvoor heeft Rotterdam geen vliegveld nodig. Dat vliegverkeer kan net zo goed vanaf 020 vertrekken, is de gedachte. Postma: “De belofte is altijd geweest dat dit een zakenvliegveld zou worden. Die belofte is nooit waargemaakt. Als je kijkt naar wat er opstijgt en landt op dit vliegveld is dat tachtig procent vakantievluchten.”

Het is toch niet geloven, vrienden: GroenLinks stemt voor een datacentrum dat net zoveel energie gebruikt als alle woningen van alle Amsterdammers bij elkaar

Ik keek even naar de tronie van Jeroen Postma en het is potverdorie net of ik Sjoerd Sjoerdsma zie, of een van die andere superenge magere mannetjes van D66. Astrid Kockelkoren heb ik maar niet gegoogeld want haar naam roept associaties op met haar partijgenoot Jenneke van Pijpen en ik moet nog ontbijten. 

Zo kennen we het elitaire, roomblanke GroenLinks weer. Dat bepaalt wel even wat goed is voor het klootjesvolk.

“Laat die proleten in Rotterdam maar lekker vanaf Schiphol vliegen, of nog beter: met de trein naar Albufeira kankeren.” Het zijn vooral de Klaveroïden die vliegen, om nog maar te zwijgen over de gekloond regenten van D66. 

Wie schetst mijn verbijstering toen ik hedenochtend nog voor het kukelen van de honderden hanen rondom Villa Vischlugt, las dat de gemeenteraad Zeewolde, sowieso net als Schiphol een van de voorportalen van de hel in het naargeestige moederland, koos voor de komst van een megadatacenter van Facebook. En wie gaf de doorslag voor de komst van dit monster? Juist, GroenLinks, samen met het zieltogende PvdA. Die zijn omgekocht door Zuckerberg, ik zweer! 

Michiel Wijminga op Twitter: “Dit Meta datacenter vergroot het totale Nederlandse energieverbruik met 1,2%!!!! Om te vergroenen zijn 215 3 MW windturbines nodig. Die 110 km2 nodig hebben. En vergeet niet dat de backup voor wanneer het niet waait (kolen, bio, gas) evenredig moet groeien. Daarnaast zullen ze het complex via een lease-back constructie in Luxemburg stallen zodat er zelfs geen belastingen over betaald zal worden.”

Het is toch niet geloven, vrienden: GroenLinks stemt voor een datacentrum dat net zoveel energie gebruikt als alle woningen van alle Amsterdammers bij elkaar. 

De lezer begrijpt het: ik ben woedend. Blijf met je mosgroene kloteklauwen van mijn rot-Zestienhoven af! Wie zijn toch de Rotterdammers die op 16 maart volgend jaar gaan stemmen op de meest griezelige club sinds de Nationaal-Socialistische Beweging in Nederland? Welnu, aanstaande zaterdag organiseert de club samen met haar Sturmabteilung, Extinction Rebellion, een grote manifestatie voor de vertrekhal van mijn geliefde Zestienhoven. 

Ik pak vandaag nog de vliegmasjien naar Rotjeknor en hou morgen een tegendemonstratie tegen GroenLinks. Ik zit nog te dubben welk protestlied ik ga zingen: Nazis Raus, wie damals in 1945 of het Rotterdam Lied (Rotterdam de aller mooiste rotstad die er is) van de onvergetelijke Hermes House Band. 

En als u dat te modern vindt, luistert u maar naar mijn grote held Leo Fuld.