Spring naar de content
bron: buitenhof (1996)

Hoe ik dankzij Sigrid Kaag 10.000 likes kreeg en spontaan verliefd op haar werd

Don Arturo is op slag verliefd geworden op Sigrid Kaag: “Mijn coming-out gaat doorslaggevend zijn in de formatie en is spectaculairder dan de biecht van Ed Nijpels dat hij op meisjes valt en notabene op Linda de Mol.”

Gepubliceerd op:
Geschreven door: Arthur van Amerongen

10.000 likes! Zegge en schrijve tienduizend likes, vrienden! Het moge nagenoeg bekend zijn dat ik leef voor de likes en deze megascore is dan ook een mijlpaal in mijn loopbaan als cybernaut of hoe dat tegenwoordig ook mag heten. Influencer voor mijn part. 

Ik vraag mij wel eens af: waar heb ik dit aan verdiend en wie ben ik dat ik dit allemaal nog mag meemaken. 

Ach, het zat er aan te komen hoor, want het was niemand minder dan de vooraanstaande en internationaal gerenommeerde socioloog Eric C. Hendriks die een jaar of wat geleden in het NRC Handelsblad schreef: 

“Pas op voor columnist Arthur van Amerongen (Volkskrant, HP/ De Tijd). Die man is levensgevaarlijk. Hij is de Nero van het schriftelijk vilein en zijn twittervolgers vormen een praetoriaanse garde.”

Het werd potverdomme ook wel eens tijd dat ik eindelijk van hogerhand waardering kreeg voor mijn maniakale en vooral invloedrijke getwitter, want ik kan namelijk elk moment worden opgeslokt door een tsunami des doods en aan postume veren in mijn reet heb ik niks. 

Zoals u weet is er een vulkaan uitgebarsten op La Palma en als dat eiland in tweeën scheurt, krijgen we een zondvloed die dat infantiele gedoe van Noach en zijn Ark doet verbleken tot een debiel sprookje. 

Ik roep mensen al een paar jaar op naar de Spaanse documentaire La gran ola (De grote golf) te kijken. Daarin verklappen gewichtige wetenschappers onomwonden dat de Algarve, Andalusië maar ook de hele Oostkust van de Verenigde Staten ieder moment door een tsunami kunnen worden opgeslokt, met miljoenen doden als gevolg. 

Ik moet eerlijk zeggen dat het mij wel raakte, zo’n persoonlijke reactie van een hoge bewindsvrouw. Het was of ik de muren van Jericho in elkaar had laten donderen met mijn Twittergetoeter

Ik kan als het zover is met vrouw en hondenkinders in onze Iveco-bus stappen en de São Miguel bestijgen. Die berg is 410 meter hoog en in 20 minuten rijden we naar de top, waarvandaan we dan een schitterend uitzicht hebben op de tsunami en ik wellicht nog wat exclusieve kiekjes kan schieten voor Nu.nl, de Panorama, de Metro of de Spits. Ik kijk op het moment van schrijven uit op het eiland Armona, het is een schitterende dag met zomerse temperaturen en windstil, de vogels kwinkeleren dat het aard heeft dus u hoeft zich vooralsnog geen zorgen te maken over mijn lot. Wie dan leeft, wie dan zorgt, er valt geen mus dood van het dak zonder dat God het heeft gewild, van het concert des levens krijgt niemand een program en niemand sterft voor zijn tijd. Mohammedanen zeggen dan: maktoeb. Het staat allemaal geschreven. 

Abboneer op een lidmaadschap

Flinke korting op een digitaal jaarabonnement

Sluit nu voordelig een abonnement af en maak kennis met de journalistieke kracht van HP/De Tijd. (Op elk moment opzegbaar.)

Kies een abonnement

Kaag dus. 

Wat bewoog haar of haar voorlichter om mijn bijzonder geestige twiet te delen? Daar kan je niet over heen, zou je denken, en het bijschriftje was dan ook niet bijzonder humoristisch. Zoek de verschillen, vergezeld door een flauw emoticonnetje. Pfffff. Dat kan beter, Kaag! 

Enfin, ik had binnen de kortste keren 5.000 likes, en toen Sigrid mij rietwiette, kreeg zij ook nog eens 5.000 likes, al waren de commentaren niet direct in haar voordeel. Het kwam erop neer dat men zich afvroeg of dit de nieuwe koers van Sigrid was en dat we nu eindelijk de vrolijke, humoristische en onbekommerde kant van Sigrid zagen, als het ware. 

Ik moet eerlijk zeggen dat het mij wel raakte, zo’n persoonlijke reactie van een hoge bewindsvrouw. Het was of ik de muren van Jericho in elkaar had laten donderen met mijn Twittergetoeter. Ineens zag ik de mens Sigrid, en ik dacht: wat zou er gebeuren als ik een avondje met haar in de kroeg zou zitten, of desnoods bij haar thuis, onder het valse voorwendsel dat ik mij aanbied als social media-doctor. We hebben allebei Arabisch en islam en Midden-Oosten gestudeerd, we kunnen heerlijk roddelen over het seksleven van beroemde professoren in ons vakgebied, we kunnen romantisch en nostalgisch kwebbelen over het dakterras van het Nijl-Hilton in Caïro, hotel Baron in Aleppo, het American Colony-hotel in Jeruzalem en nog veel meer. Bovendien heb ik net als Sigrid jarenlang de Palestijnse zaak gediend en ik zal haar dan ook tientallen artikelen overhandigen die dit bewijzen. Zoals dit vlammend pleidooi voor Hamas! 

Ik kan bovendien uitstekende Libanese mezze maken want dat heb ik geleerd van Nouna, mijn hospita in Beiroet destijds. Ik schud het zo uit de mouw: tabbouli, baba ganoush, hummus, falafel, kishk, kibbe, fattoush etc. etc. 

Ik zet na mijn erotisch getinte toekomstvoorspelling Habbaytak Bessayf van Fayrouz op en fluister in haar oortje: ‘Sigrid, wat was er gebeurd als we elkaar in de jaren tachtig waren tegengekomen op het dakterras van het Nijl-Hilton, in zo’n zwoele broeierige Caireense nacht

Ik zorg voor een schitterende rode wijn van Chateau Kefraya Comte de M uit de Bekaa-vallei, een blend van de druivensoorten syrah, cabernet sauvignon, cabernet franc en mourvedre. Uiteraard heb ik een puike fles araq bij me heb, het liefst van Al Massaya, Ksarak of Chateau Nakad, en ik zorg voor heerlijke baklava bij het kopje Arabische koffie. Ik kan niet onverdienstelijk koffiedik lezen en dan ga ik vol op het orgel. Deze vos verliest wel zijn haren maar niet zijn streken, mensen. 

Ik zet na mijn erotisch getinte toekomstvoorspelling Habbaytak Bessayf van Fayrouz op en fluister in haar oortje: ‘Sigrid, wat was er gebeurd als we elkaar in de jaren tachtig waren tegengekomen op het dakterras van het Nijl-Hilton, in zo’n zwoele broeierige Caireense nacht. Ik was in de kracht van mijn leven, een jonge God, jij was een jonge blom, en misschien hadden we dan wel twee weken naakt gezwommen in de Rode Zee en gedanst met de bedoeïenen in Sharm Al Sheik en jointjes gerookt en blindmakende whisky gedronken van het merk Black Table.’ Dan grijp ik haar hand en zeg met een bijna gebroken stem (wat ze in de Jordaan de snik noemen): na dat twietje dat jij rietwiette, poppedijn, kreeg ik weer eens te horen dat ik een hekel aan sterke vrouwen heb en dat slaat natuurlijk als een tang op een varken. Ik ben altijd dol geweest op Ien Dales, Elizabeth Schmitz, Irene Vorrink, Els Borst en zo kan ik nog wel even doorgaan. Bovendien was ik getrouwd met Edith Mastenbroek van de PvdA (dat haar herinnering tot een zegen mag zijn) en dat was een onversaagde tankgirl. Martin Bril schreef zelfs in zijn Volkskrant-column dat Edith de eerste vrouwelijke premier van Nederland zou worden. Helaas. Maar nu word jij dat, en ik ga je helpen met Twitteren. Mijn coming-out gaat doorslaggevend zijn in de formatie en is spectaculairder dan de biecht van Ed Nijpels dat hij op meisjes valt en notabene op Linda de Mol. En dan, Sigrid, hoef ik ook geen flauwe twietjes zoals deze meer te posten. 

Deal, Sigrid? Hoe laat komt je man eigenlijk thuis? Vooruit, ik zet nog een plaatje op.