Ik zit tegenwoordig in de prostiptutie. Een onwijs nieuwe booming business. Ik ben een prostiptuee. Mannen mogen mij tegen betaling mansplainen, hun ongevraagde adviezen en uitleg van voor de hand liggende dingen over me heen ejaculeren. Tegenwoordig met de lockdown gaat het allemaal online. Ik zet dan mijn meest raadvragende oogjes op en dan mag zo’n kerel helemaal loos met zijn mansplicaties en manstructies. Het is een vak apart om daarop te reageren hoor. Ik begin meestal met knikken en bouw het steeds verder op.

“‘Jaaaaaaaa”, zeg ik op een gegeven moment.

“Interessant! Vertel me meer. Leg me harder uit, pappie. Ga dieper. Ik snap het bijna.”

Zaak is om het dan pas helemaal op het laatst door te krijgen. Echt als hij op het punt van de ultieme raadlozing is.

“OOOOH”, roep ik dan ineens.

“OOOH, ja, ja, ja. IK ZIE HET! Ik begrijp wat je bedoelt. Ik, ik, ik KOM…. tot de conclusie.”

En dan te bedenken dat ik dit vroeger allemaal gratis deed, op feestjes en tijdens etentjes. Afschuwelijk!

Er is heel veel mogelijk. Ik luister bijvoorbeeld naar een praatje over iemands expertise (ik vraag overigens wel toeslag als het over belastingen gaat) of ik stel extra raadvraagjes. Ook feitenswaffelen is heel populair. Dan mogen de heren mijn geest penetreren met willekeurige weetjes. Bij de nieuwste optie, de raadbukake, hoort een groepskorting. In dit zoom-, of teamgesprek kunnen meerdere mannen tegelijk alles wat ze weten over me uitstorten. Voor de meer fetisjgerichte kerels is er de mogelijkheid om me op mijn nummer te zetten. Een verbale versie van SM die ook vrij populair is. Ik stel me dan eerst extra feministisch op en daarna ga ik totaal door het stof.

“O jaaa, je hebt gelijk”, roep ik dan. “Ik heb het al die tijd verkeerd gezien. Je hebt het KEIHARD bij het rechte eind. Wat ben ik dom, dom, dom.”

Ik ben ook in te huren voor een tiptease. Dan ga bij een kerel op schoot zitten en vraag hem om nog één keer de buitenspelregel uit te leggen.

Het is zwaar werk, maar het gaat wel supergoed. Ik ben mijn zaken nu aan het uitbreiden naar Clubhouse. Daar ben ik in te huren als sprekerssletje. Ik ga dan in zo’n room heel geïnteresseerd staan luisteren terwijl een meneer een praatje doet over de zakenwereld domineren en inhaalslagen maken.

Zoals ik al zei: het is geen makkelijk werk. Vreselijk saai en geestdodend. Een sweatshop is een intellectuele uitdaging in vergelijking. Maar het betaalt onwijs goed, dus ik ben tevreden. En dan te bedenken dat ik dit vroeger allemaal gratis deed, op feestjes en tijdens etentjes. Afschuwelijk! Tegenwoordig kost mijn interesse een flinke duit. Zelfs op Twitter stuur ik Tikkies als ik tips krijg.

Nee mensen, voor niets gaat de zon op, hoor. Neuken is echt het enige dat ik nog onbetaald doe.