Spring naar de content
bron: screenshot jinek

Don Arturo’s top 10 van antisemitische gangsterrappers en andere eencellige influencers

Arthur van Amerongen over de fascinatie van roomblanke bobo’s, beleidsmakers, en programmamakers voor gewelddadige rappers, hilarische influencers en criminelen: koketteren ze met die gasten omdat het media-aandacht oplevert of is het de fascinatie voor nobele wilden? 

De fascinatie van de roomblanke elite met antisemitische rappers en eencellige influencers als Famke Louise en Willem Engel is frappant. En welke GroenLinks-achtigen hebben na een copieus diner besloten om holocaustontkenner Darryl Danchelo Osenga, beter bekend als rapper Insayno, tot stadsdichter van Haarlem te bombarderen? 

Osenga past in het rijtje van rappers als nationale knuffelmarokkaan Ali B. (‘money as a Jew’) Appa (‘fuck the Talmoed’) en Ismo, die vooral bekend is geworden door teksten als ‘ik haat die fuckin’ Joden nog meer dan nazi’s’. 

En dan zijn er nog volidioten als Rapper Boef en de Poelenburgse terreurvlogger Ismail Ilgun. De laatste kreeg landelijke bekendheid omdat hij met een roedel matties het Zaanse gemeenteraadslid Juliëtte Rot bedreigde. Als dank mocht hij in alle mogelijke programma’s van de NPO optreden. Sinds zijn bekering tot de islam is hij verdwenen in de krochten van het internet en maakt hij EO-achtige flodders die hij op Youtube zet.

Abboneer op een lidmaadschap

Flinke korting op een digitaal jaarabonnement

Sluit nu voordelig een abonnement af en maak kennis met de journalistieke kracht van HP/De Tijd. (Op elk moment opzegbaar.)

Kies een abonnement

Over Rapper Boef (bij politie en justitie beter bekend als Sofiane Boussaadia) is al genoeg gezegd en geschreven. Ook hij mocht met zijn vette strafblad in alle mogelijke NPO-shows optreden en de bekroning op zijn werk was een optreden op Noorderslag, dat zichzelf de graadmeter van de Nederlandse popmuziek noemt. De organisatie kondigde Rapper boef aan als een relevante en actuele artiest waar je niet omheen kunt.

Dan hebben we nog de woordkunstenaars (de verbaal-gewelddadige artiesten worden ook wel moordkunstenaars genoemd) Akwasi en Jerry Afriyie, die welhaast de literaire status van Drs. P, Ramses Shaffy, Lennaert Nijgh en Boudewijn de Groot hebben bereikt, als ik de Nederlandse kranten en andere media mag geloven. Jerry wordt overal aangekondigd als een groot dichter, die zekerlijk kans maakt op de P.C. Hooft-prijs. De beste man heeft in dertig jaar tijd in Nederland een handvol rijmpjes gemaakt, waarvan dit nog wel het hoogtepunt is: 

Dit is mijn gedicht 
Ik eer uw komst, allicht
moet u even gaan zitten
Laat mijn woorden u niet missen

Kijk, ik snap best wel dat deze hedendaagse artiesten het goed doen bij de jeugd maar waarom worden deze lieden vooral gepromoot door roomblanke bobo’s die vermoedelijk nog nooit een persoon van kleur of iemand met street credibility thuis over de vloer hebben gehad? 

Het doet mij denken aan een feestje dat ik lang geleden (midden jaren tachtig) bezocht in Amsterdam-Zuid. Het was een prettig gezelschap, dat moet ik zeggen, met allerlei chirurgen, figuren uit de klassieke muziek, een paar schrijvers en een paar hoge pieten uit de televisiewereld. Allemaal deugers, zou je nu zeggen, en het merendeel van de feestgangers stemde op D66. Iedereen kende HAFMO van dichtbij. En toen kwam er een juffrouw binnen die nogal bekend stond om haar stormachtige liefdesleven. Ze had een pikzwarte meneer bij zich, een knappe arts uit Kameroen. Het hele feest viel stil en iedereen keek met een mengeling van verwondering en jaloezie naar het stralende stel. Het was voor het eerst dat er op zo’n feestje een persoon van kleur langskwam. Enfin, de seksueel getinte grappen die de roomblanke heren en vooral ook de roomblanke dames maakten over het gemengde stelletje waren zo gênant dat ik ze niet eens durf op te schrijven. 

Als je vandaag de dag fatsoenlijk en foutloos Nederlands spreekt en schrijft, ben je al bijna een racist en een fascist, zo niet een nazi.

Het zal mij niets verbazen dat veel van die dames later op ‘trommelcursus’ in Gambia zijn gegaan. 

Om nog even terug te komen op de fascinatie van roomblanke bobo’s, beleidsmakers, programmamakers en babbelshowmoderatoren voor gewelddadige rappers, hilarische influencers als Famke Louise maar ook voor jihadbruidjes en criminelen als Willem Holleeder: koketteren ze met die gasten omdat het media-aandacht oplevert of is het de door de onderbuik gestuurde fascinatie voor nobele wilden? Ik citeer Jalta:

Utopisten willen niet slechts een betere samenleving, maar ook een betere mens. De nobele wilde is zo’n utopische mens. Hij is anders, exotisch en primitief, en juist om die reden zo woest aantrekkelijk. Wat hebben Jean-Jacques Rousseau, Dennis Diderot, Joanie de Rijke en Sunny Bergman met elkaar gemeen? Ze dromen allemaal van de nobele wilde, de primitieve mens die leeft in de natuurstaat, die niet gecorrumpeerd is door de verderfelijke westerse beschaving en geen last heeft van seksuele schaamte. De nobele wilde is de utopische mens, waarop zij hun exotische en erotische verlangens projecteren.

Leven en laten leven, roep ik altijd maar, maar wat mij een beetje stoort is de totale minachting van de nobele wilden voor de Nederlandse taal. Als je vandaag de dag fatsoenlijk en foutloos Nederlands spreekt en schrijft, ben je al bijna een racist en een fascist, zo niet een nazi. Op alle mogelijke manier wordt mijn dierbare taal gesloopt. Neem Naeama Tahir. Zij wil de lidwoorden afschaffen want dat is goed voor de integratie van Afghanen en Somaliërs. 

Dat gedoe met die taal komt natuurlijk uit Amerika, waar het juiste gebruik van grammatica als racistisch wordt beschouwd.

Een professor van de Universiteit van Californië in Los Angeles die het waagde om de grammatica van Afro-Amerikaanse studenten te corrigeren, werd onmiddellijk afgeserveerd als racist.

Ik ben niet van de samenzweerderige, zou Klukkluk zeggen, maar je zou toch bijna gaan geloven dat er een geheim plan is om de Nederlandse taal geheel te debiliseren, te strippen en te slopen zodat er ongeveer 200 woorden overblijven die voor iedere nieuwe medelander best makkelijk zijn te onthouden. Die 200 woordjes zijn de sleutel tot de perfecte integratie. 

Over woordenschat gesproken: dit is het gedicht waarmee sinterklaasdichter Osenga het tot stadsdichter van Haarlem schopte. Oordeelt u zelf maar. De benoemingscommissie Stadsdichter Haarlem vond het in ieder geval helemaal te chill! Het doet mij denken aan dat fragment in de documentaire Zij gelooft in mij. André Hazes zit dan in de studio een nieuwe tekst te produceren, met een rijmwoordenboek of iets in die geest. Rijmen en dichten zonder het hemd te lichten.  

Hier het juryrapport voor de antisemitische rijmelaar: “De liefde voor taal en voor de stad Haarlem spatten van zijn gedichten af. Darryl Danchelo Osenga gaat Haarlem – héél Haarlem – poëtisch op de kaart zetten.”

Zusje van de hoofdstad 

Dit is waar het begon
De eerste wagon haar plaats was op Haarlem station
Het nulpunt van de reis, voor velen de tussenstop of maar een perron
Maar zij tastte in het duister waardoor ze met moeite uit de schaduwen klom

Het beleg van Haarlem viel zwaar op ons bord
Tot de Prins van Oranje ons van de Spanjaarden verloste
Geschiedenis herhaalde zich, maar door de boekdrukkunst van Laurens Janszoon, besparen we coste(r)

Het zusje van de hoofdstad, met die ideologie werd men grootgebracht
Ondanks dat haar unieke karakter werd vormgegeven op de grote markt, viel zij altijd met haar neus in de boter, markt 

Zij hoeft zich niet minder te voelen, zij heeft het Haarlemmermeer
Ik werd verliefd op haar schoonheid, nu telt zij een Haarlemmer meer

Op culinair vlak werd onze honger gestild
Muzikanten lieten hier hun voetsporen achter, ergens anders konden ze niet pieken of werden ze ondergesneeuwd

Als het ging om gezonde competitie waren de jongeren onderverdeeld
Maar raakte Rob Acda de gevoelige snaar, dan stonden we stil en werd je compositie beoordeeld op skill

Geen oog op de winst wanneer men zichzelf in zijn art verliest
Want als artiesten zich uit het patro, naat werken en op het toneel, schuren dan is er phill harmony 

De muziekstad die haar eigen publiek wat unieks bracht
De mierzoete melodie in een diep glas, die zowel liefde, als verdriet bracht
Een raamwerk van diversiteit waarin ik het mozaïek zag

Haar vruchtbare voedingsbodem werd op deze aarde gebouwd
En toen we haar het hofje maakte is ze uitgegroeid tot een volwaardige vrouw

Zij is nooit om de tuin geleid, maar met de ware getrouwd,
Omdat ze op Bevrijdingsdag van iedere Haarlemmer houdt

Dus zij is beslist meer dan het zusje van de hoofdstad
Na ontsnapping aan de drukte was zij degene die de rust weer in m’n hoofd bracht

Dit is de plaats waar de reis begon
En ik wacht tot de trein het spoor binnenrijdt op mijn perron.
Dit is de plaats waar mijn reis begon
En aan het einde van mijn latijn, is dit ook, mijn eindstation.

P.s.