Spring naar de content

Zwarte Piet verboden in de bieb? Dan ook bijbel en koran!

Arthur van Amerongen is verbijsterd over de virtuele boekverbranding van boeken met daarin afbeeldingen van Zwarte Piet: “Het blijft niet bij het verbod op Zwarte Piet-kinderboekjes in de openbare bibliotheek. Ons culturele erfgoed moet op de brandstapel.”

Gepubliceerd op:
Geschreven door: Arthur van Amerongen

Vrijwel alle kinderboeken uit mijn jeugd zijn racistisch, seksistisch, koloniaal en geïnfecteerd met weerzinwekkende stereotiepen: het verzamelde werk van Karl May, de Zuid-Afrika romans van L. Penning, Bessie Turf (uit de bibliotheek gehaald na een klacht van Sharon Dijksma), Jip en Janneke, Saskia en Jeroen, het immense oeuvre van de racist W.G. van der Hulst, Sjors en Sjimmie, Kuifje in Afrika, Arendsoog van vader en zoon Nowee, De Schippers van de Kameleon, Dik Trom, K. Norel, Pietje Bell en collectors items met walgelijke titels als Oki en Doki bij de nikkers, Een neger in het dorp! en De Neger die wit wilde zijn.

Ik heb in mijn Volkskrant-column al eens aandacht besteed aan deze zwarte bladzijden uit de Nederlandse literatuur, met morele steun van Koot & Bie (mijn best gelezen cursiefje ooit, na die over Sybren Kooistra, de weggepromoveerde spindoctor van Jesse Klaver en GroenLinks).

Mijn vlotte pennetje heb ik vooral te danken aan de duizenden kinderboeken die ik versleet terwijl ik eigenlijk liever zat te fappen op de getekende corsetten in de Termeulen Post, de voorloper van de Wehkamp, daarna op de lingeriesector van de Otto en jaren later – toen ik al op kamers woonde  – op de kerstfolder van feministisch postorderbedrijf Christine Le Duc.

Abboneer op een lidmaadschap

Flinke korting op een digitaal jaarabonnement

Sluit nu voordelig een abonnement af en maak kennis met de journalistieke kracht van HP/De Tijd. (Op elk moment opzegbaar.)

Kies een abonnement

Ma zat in het onderwijs en leerde mij al lezen toen ik nog in het vruchtwater klotste. Ik kom uit een familie van dwangneurotische boekenwurmen. Mijn vader zat altijd te poepen met Donald Duck, Sjors en Sjimmie en Tom Poes en mijn opa, hoofd van een school en net als mijn vader geboren in een driedelig pak, las stiekem de stripverhalen van detective Dick Bos want die niemendalletjes waren eigenlijk voor het plebs bestemd. 

De boeken die mijn schrijven en mijn fantasie hebben gevormd, worden sinds jaar en dag bedreigd door splintergroeperingen en andere staatsruiveniers

Mijn moeder las alles wat los en vast zat, van higbrow literatuur tot plattelandsromans en de verslavingspulp van Yvonne Keuls (om mij beter te begrijpen). Ze bedolf me onder de kinderboeken die ik verslond, tot diep in de nacht, onder de dekens lezend met een zaklantaarn. Wij hadden geen televisie en tot elf uur ‘s avonds zaten pa en ma, elk in een eigen stoel met eigen lamp, vredig te lezen. Nu krijg ik een brok in de keel als ik aan dat vredige tafereel terugdenk maar als puber werd ik er knettergek van. Ik wilde tieten en voetbal zien op de verrekijk. Daar stond tegenover dat ik werkelijk alles mocht lezen wat er in die tijd werd uitgegeven, al kraste mama wel eens een ‘godverdomme’ door.

De boeken die mijn schrijven en mijn fantasie hebben gevormd, worden sinds jaar en dag bedreigd door splintergroeperingen en andere staatsruiveniers die nu met succes het hondstrouwe makkertje van de Goede Sint uit de bieb verjagen.

Want wat las ik gisteren in de krant: bibliotheken verwijderen boeken met Zwarte Piet.

Dat moet althans van Anton Kok, interim-directeur van Vereniging van Openbare Bibliotheken (VOB) en een inwisselbare jobhopper met een typisch D66-hoofd.

Kok: “Zwarte Piet is wat mij betreft in strijd met de goede zeden. Dat een groot deel van de Nederlanders nog wel fan is van Zwarte Piet, vind ik geen reden om de boeken te bewaren. Sommigen zien fascisme ook zitten. Ik bedoel dat een smaldeel niet ons beleid kan bepalen.”

Ik denk dat Kok zich nog nooit in de Heilige Quran en de Bijbel heeft verdiept, want al die slachtpartijen, homo- en vrouwenhaat (lees de apostel Paulus er maar op na), xenofobie, judeofobie en een overkoepelend sadistisch Opperwezen dat die narigheid in het ondermaanse grijnzend bekijkt en het liefst iedereen naar zijn concurrent Lucifer in de hel stuurt, zijn wat mij betreft ook in de strijd met onze goede zeden en helemaal niet geschikt voor kleine tere kinderzieltjes.

Over smaldeel gesproken: Jerry, Akwasi, Sylvana en nog wat marginale tiepjes met racisme als verdienmodel, halen als ze de krachten bundelen en de rijen zich slijten, met heel veel pijn en moeite net genoeg Bijlmer-stemmen binnen voor een zeteltje in de gemeenteraad van open inrichting 020.

Het levende bewijs dat een smaldeel wél ons beleid kan bepalen. Het is net als met mevrouw Kaag-Kak: amper tien zetels, maar het lievelingetje van de NPO en dus elke dag op de buis.

Volgens jobhopper Kok sluiten de bibliotheken met hun schoonmaak bij de maatschappelijke ontwikkelingen aan.

“Als Zwarte Piet in strijd met de goede zeden is, welke boeken gaan dan nog meer verdwijnen?” vraagt staatssecretaris Raymond Knops zich terecht hardop af op sociale media.

De Zeurpieten-claque is het giftige zusje van Rupsje Nooitgenoeg, want ook Pippi Langkous is weggezuiverd. In Zweden werd een paar jaar geleden al een douchegordijn met Pippi, haar vader de negerkoning en twee schattige Afro-Afrikaantjes verboden.

Met Rob Muntz maakte ik eens een radioprogramma over verboden kinderboeken. Gewapend met de microfoon gingen we naar de Openbare Bibliotheek aan de Prinsengracht te Amsterdam, want daar was een kluis met verboden boeken met onder andere Mein Kampf. Tijdens mijn studie Semitische Talen aan het Juda Palache Instituut van de UVA heb ik de Protocollen van de wijzen van Sion eens geleend, na het tonen van mijn paspoort en het invullen van allerlei documenten. De Protocollen zijn een fictief verslag van een vergadering van Joodse leiders, die in 1897 zou hebben plaatsgevonden in Bazel.

Deze Joodse leiders zouden bijeen zijn gekomen om de christelijke maatschappij omver te werpen. Ook zouden zij plannen hebben gesmeed voor een joodse wereldheerschappij en dit boek beschrijft tot in detail hoe deze verwezenlijkt zou moeten worden. Het geschrift werd en wordt daarom graag geciteerd door antisemieten om er het ‘Joodse gevaar’ mee aan te tonen. Op het Juda Palache-instituut merkte ik weinig van de deze op handen zijnde wereldoverheersing door de Internationale Jodenheid, maar ik heb het document wel naar GroenLinks gestuurd met de opmerking: leuk voor jullie verkiezingsprogram, daar kan Mohammed Rabbae wel wat mee bij zijn achterban. 

Helaas kregen wij geen toegang tot de kluis in de OBA omdat een of andere ambitieuze klerk Muntz herkende van zijn flamboyante optreden in Wenen, notabene voor de VPRO.

Wij hadden gehoopt dat daar ook de volledige serie van De olijke tweeling in de kluis met verboden kinderboeken lag (geïllustreerd door Hans Borrebach).

Mijn zus las De olijke tweeling stuk en daarin werd heel veel gebadderd door de kindertjes want Borrebach was nogal een kindervriend en ze zag ze het liefst in hun adamskostuum in de vrije natuur. Tijdens de Tweede Wereldoorlog maakte hij het affiche voor de antisemitische film De Eeuwige Jood dat volgens een door het Departement van Volksvoorlichting en Kunsten ingehuurd enquêtebureau zijn doel voorbij schoot.

Ons culturele erfgoed moet op de brandstapel.

Muntz en ik hadden in ons mislukte documentaire over Verboden Kinderboeken ook aandacht willen schenken aan Gregorio, de schrijver van Wipneus en Pim. Die was namelijk ooit veroordeeld wegens kindermisbruik. De delen van Wipneus en Pim werden geschreven door vijf leden van de congregatie van de Broeders van de Onbevlekte Ontvangenis van Maria uit Maastricht. Broeder Gregorio schreef 17 delen van de reeks en ging op tournee langs scholen. De boekjes werden uitgebracht onder het pseudoniem B.W. van Wijckmade en A.B. (Alle Broeders) van Wijckmade en ook B.H. (waar de H staat voor herschreven) van Wijckmade. Broeder Gregorio, oftewel Ed (Edward Antoon Marie) Pieters, overleed in 1990. Van de Wipneus en Pim-boekjes zijn meer dan een miljoen exemplaren verkocht. De geweldige schrijver A.H.J. Dautzenberg hield later in NRC Handelsblad terecht een pleidooi voor de merkwaardige reeks boekjes over de af en toe sardonische kabouters. ‘Er zit geen christelijke barmhartigheid in de wereld van Wipneus en Pim, goed en slecht lopen door elkaar heen, er zijn echo’s van Edgar Allan Poe. Dit heeft mij gevormd. Verhalen zonder moraal vind ik heerlijk.’

Het verbod op Zwarte Piet-boekjes (schadelijker voor de tere kinderziel dan de Koran) in de openbare bibliotheek heeft een interessant en recent precedent.

Veel Nederlandse bibliotheken schaften het boek Suriname, here we come! van Sanne de Bakker aan.

Dat boek verscheen voor het eerst in 2012; in 2015 werd een herdruk opnieuw door de NBD aangeboden. In heel Nederland lazen collectioneurs onderstaande tekst/recensie met onder andere deze zinsnede:  “Tussendoor moet Floortje ook nog een werkstuk maken over Suriname. Dit avontuurlijke verhaal zit boordevol actie, veel grapjes, maar ook veel wetenswaardigheden over Suriname met een totaal andere cultuur en natuur.”

Deze tekst kan elke Nederlander nalezen die de website van een willekeurige Nederlandse bibliotheek bezoekt en in de webcatalogus op zoek gaat naar deze titel. Aan deze recensietekst werd door de redactie van de NBD een regel toegevoegd. Die regel heeft te maken met de vraag die in de Tweede Kamer werd gesteld:

“NB: diverse wetenswaardigheden over Suriname en de Surinaamse bevolking zijn zeer generaliserend en stigmatiserend van aard.”

Martin Bosma van de PVV vroeg aan de minister van OC&W over het verwijderen van dit boek uit de collectie van ‘de OBA’. De OBA is de Openbare Bibliotheek Amsterdam. Die had van 1 (één) lid negatieve opmerkingen gekregen over dit leesboek. Het zou stigmatiserende opmerkingen over Surinamers bevatten. “Ik was in de bibliotheek met m’n jongste en toen viel mijn oog op dit walgelijke boek. (…) Ik vind het jammer dat een bibliotheek in de Amsterdamse poort een boek zoals deze op de planken heeft staan.”

Boeken die bij veel mensen negatieve emoties oproepen, worden uit de collectie verwijderd. Over niet al te lange tijd biedt een zeecontainer voldoende ruimte voor het restant van de collectie

De OBA reageerde als volgt:

“We betreuren het dat dit kinderboek bij zoveel mensen negatieve emoties heeft opgeroepen en hebben begrepen dat de schrijver en haar uitgever inmiddels afstand van het boek hebben genomen. Daarom hebben we besloten om dit jeugdboek uit onze vestigingen te halen. De OBA is namelijk een ontmoetingsplaats voor de diversiteit aan talen en culturen in de stad en heeft aandacht voor actuele maatschappelijke thema’s.”

Die klacht bracht de directie van de OBA ertoe het boek, na 1 (één) klacht van een boze Bijlmerbewoner uit de open uitleen te halen en in het magazijn te plaatsen. Martin Bosma’s vraag aan de minister van OCW:

“Deelt u de mening dat onze cultuur geweld wordt aangedaan als boeken uit bibliotheken worden verwijderd, omdat mensen er aanstoot aan nemen?”

De teneur van deze vraag was dat de OBA zwichtte voor opmerkingen van een klant en meeging in het verhaal dat ‘onze cultuur’ bedreigd wordt door het toegeven aan ‘andere’ culturen die zich gekwetst voelen door hoe ’wij’ Nederlanders zijn. Zeg maar de Zwarte Piet-discussie, maar dan toegespitst op een leesboek.

Chris Wiersma, directeur van de Bibliotheek Almere, mengde zich ook in het debat:

“Een bedenkelijk argument voert de OBA hier aan. Boeken die bij veel mensen negatieve emoties oproepen, worden uit de collectie verwijderd. Over niet al te lange tijd biedt een zeecontainer voldoende ruimte voor het restant van de collectie.”

Het was al zo’n bizar weekje omdat de boekverbranders van GroenLinks Amsterdam een wet in het leven wilde roepen die snoepgoed voor kinderen tijdens Sint Maarten verbiedt. In plaats daarvan willen de macramévrouwtjes van GroenLinks rauwe spruiten gaan uitdelen in de blanke ghetto’s. Hetzelfde veganististische clubje wenst de mohammedanen ieder jaar een zalig slachtfeest en zou het liefst met de zak van Sinterklaas tonnen zoetigheid uitdelen aan moslimkindertjes tijdens het Suikerfeest.

Ondanks mijn totale verbijstering slaagde ik er nog in een twietje te besteden aan de virtuele boekverbranding.

Het blijft namelijk niet bij het verbod op Zwarte Piet-kinderboekjes in de openbare bibliotheek. Grijze Piet moet ook dood. Ons culturele erfgoed moet op de brandstapel. De  Kerkelijke Lijst van Verbooden Boeken werd in 1966 werd afgeschaft, maar wordt wat GroenLinks, Bij1, Nida en Denk onmiddellijk weer ingevoerd, uiteraard zonder de voor mohammedanen kwetsende term ‘kerkelijke’.

Ach, wat maak ik me toch druk. Het is zeikloos weekeinde en ik ga lekker op het strand Sjors en Sjimmie in de rimboe lezen!