Gij zult tolerant zijn

Begin dit jaar liet de inmiddels opgestapte Amsterdamse korpschef Bernard Welten weten dat hij geen boerkadraagsters zou laten arresteren als een verbod op gelaatsbedekkende kleding in Nederland van kracht zou worden. GroenLinks-parlementariër Ineke van Gent kwaakte toen overal rond dat zij alle begrip had voor dat standpunt.

Volgens haar had Welten het recht om ‘prioriteiten’ te stellen. Er waren veel belangrijker thema’s, zoals bijvoorbeeld de aanpak van kinderporno. Nederland, zo merkte Van Gent eerder al op, moet niet zo hysterisch doen over de boerka. “

Er wordt hier vaker over gesproken dan er boerka’s in Nederland rondlopen,” zei ze in 2007 tegen nieuwssite Nu.nl.

In juni van dit jaar stapte topambtenaar Annemieke Nijhof van het ministerie van Infrastructuur en Milieu op, omdat zij geen zin had nog langer mee te werken aan beleid waar de PVV van Wilders medeverantwoordelijk voor is. Van Gent had alle begrip hiervoor. Ze noemde Nijhof een ‘stoer wijf’.

Ik moet aan deze kwesties denken nu Van Gent zich zo opwindt over zogenoemde weigerambtenaren, medewerkers van de burgerlijke stand die om principiële of religieuze redenen geen homostellen willen trouwen. Als het aan Van Gent ligt, komt er een wet die deze weigerambtenaren dwingt naar een andere functie op zoek te gaan.

Misschien dat er tegen die tijd een burgemeester opstaat die het à la Welten vertikt deze ambtenaren van hun taak te ontheffen (“Ik weiger weigerambtenaren te weigeren”). Hoeveel begrip zal Van Gent daar voor hebben? Zo’n burgemeester kan dan ook zeggen wat Van Gent in het geval van Welten opmerkte: dat hij wel iets beters te doen heeft dan onderzoeken in te stellen naar, en procedures te voeren over geloofsovertuiging en levensbeschouwelijke inzichten van zijn functionarissen op de afdeling burgerzaken.

Nederland moet niet hysterisch over boerka’s doen, vindt Van Gent. Maar wat de boerka voor de PVV is, is de weigerambtenaar voor Van Gent. Topambtenaar Nijhof was een stoer wijf, ambtenaren die andere opvattingen hebben dan anti-PVV-opvattingen, zijn dat in haar ogen niet. Wet is wet, geldt dan ineens. Op straffe van ontslag bent u verplicht om tolerant te zijn. Hoe tolerant is dat eigenlijk?

Vorige week zat een van het handjevol weigerambtenaren, samen met Van Gent bij Pauw & Witteman. Hij las daar een uitspraak voor van Femke Halsema, gedaan tijdens een Kamerdebat. “

Ook GroenLinks vindt dat ruimhartig moet worden omgegaan met ambtenaren die principiële of religieuze bezwaren hebben tegen het huwelijk van homoseksuelen. Bovendien wordt hiermee een werknemersrecht waaraan mijn fractie altijd zeer heeft gehecht, nog eens gehonoreerd.”

Van Gent reageerde verontwaardigd. “

Dat was tien jaar geleden!” Die uitspraak van Halsema had volgens haar betrekking op ‘een overgangstermijn’. Een overgangstermijn? Dat is destijds nooit zo benoemd, merkte de weigerambtenaar op. “

Nee, maar soms gaan mensen ook weleens kijken van hoe ontwikkelen zich dingen,” stamelde Van Gent. Het kwam erop neer dat het standpunt van GroenLinks was ‘aangepast’.

De PVV stemde vorige week voor de motie van Van Gent. Iedereen was verbaasd daarover, terwijl dat helemaal zo vreemd niet was. De manier waarop Van Gent het niet-bestaande weigerambtenarenprobleem uitspeelt is een regelrechte imitatie van de methode-Wilders; zijn steun voor Van Gents motie dient dan ook opgevat te worden als compliment, misschien zelfs als liefdesverklaring.

Wanneer GroenLinks onder Sap deze koers blijft varen, zijn bij de volgende verkiezingen interessante coalitiebesprekingen mogelijk. Voor een partij die eenvoudig en schaamteloos van opvattingen kan veranderen is niets ondenkbaar. “

Dat we toen tegen het boerkaverbod waren was vanwege de overgangstermijn,” kan Van Gent tegen lastige journalisten zeggen als terwijl ze samen met Wilders folders uitdeelt op een markt in een volksbuurt.