Dag onzalige alliantie
Onder de kop ‘Dit ligt straks stil’ gaf NRC Handelsblad een interessant overzicht van maatregelen die op het punt van invoering stonden, maar die na de val van het kabinet tot nader orde in de ijskast terecht zijn gekomen. Het lijstje bevat enerzijds een hoop marginaal gepietepeuter en anderzijds diverse hoogdravend ideologische decreten die vooral een kosmetische indruk maken. Als dit het beste is wat anderhalf jaar broekriembeleid had moeten opleveren, dan mist Nederland er weinig aan dat het niet doorgaat.
Het strafbaar stellen van illegaliteit en het beperken van dubbele nationaliteit zijn typisch van die voorbeelden, waarvan je op voorhand al weet dat de economische kosten van opsporing en handhaving niet zullen opwegen tegen de – toch al imaginaire – baten. Alsof er geen dringender kwesties smeken om beleid! Dit geprik in buitenlanders, gedoogd door de coalitiepartners, komt natuurlijk op het conto van Wilders, maar de onverenigbaarheid van ideologische veren binnen het kabinet, vooral tussen VVD en PVV, zou ook tot andere pathetische situaties hebben geleid.
Neem bijvoorbeeld de voorgenomen wet over de rechten van verpleeghuisbewoners op dagelijks douchen en buitenlucht. Je hoort Fleur Agema bij wijze van spreken jammeren over de desolate omstandigheden, waarin onze oudjes is onze welvaartsstaat de dag doorbrengen: in pyjama, stinkend in overvolle incontinentieluiers, in slaap gesukkeld voor de tv, niemand die een wandelingetje met ze maakt of tijd heeft voor een praatje. Dit is een onverdraaglijke schande, dus kwam er een wet, waarin precies geformuleerd wordt waar verpleeghuisbewoners aanspraak op kunnen maken.
Het fijne van die wet is dat het verzorgend personeel voortaan weet wat er van hen wordt verwacht: ze zullen ophouden met de kantjes eraf lopen en eindeloos koffie drinken met elkaar, maar de handen uit de mouwen steken en hun patiënten een menswaardig bestaan geven. Spijtig alleen dat verzorgers in verpleeghuizen zich allang het vuur uit hun sloffen lopen en niet uit lamlendigheid pyjamadagen invoeren, maar omdat ze kampen met personeelsgebrek en een zware werkdruk. Het wettelijk afdwingen van een normale standaard, waar iedereen het allang over eens is, heeft geen enkele zin.
Maar misschien kunnen de bewoners zelf of hun kinderen als zaakwaarnemer dan met een beroep op de wet gemakkelijker adequate zorg afdwingen bij de autoriteiten? Een advocaat ertegenaan gooien? Helaas zit dat er ook niet in. Een ander wetsvoorstel, ongetwijfeld uit VVD-koker, verhindert dat. De voorgenomen wet op de verhoging van de griffierechten beoogt een halt toe te roepen aan de groei van het aantal door burgers aangespannen rechtszaken. Iedereen procedeert maar raak, over grensafscheidingen, parkeerboetes, zakelijke geschillen, wat dan ook. Dit kost de overheid te veel geld, dus moet de burger worden afgeschrikt van het voeren van processen tegen medeburgers en instanties door de griffierechten te verhogen. Wie eerst een 1200 euro moet betalen, voor hij zijn recht kan zoeken, zal zich eerder bij onrecht neerleggen, anders wordt het wel erg begrotelijk.
Wat de verkommerde verpleeghuisbewoner met de ene hand wettelijk wordt aangeboden (goede zorg) wordt hem met de andere hand onthouden (procederen is te duur). Zo saboteren PVV en VVD elkaars beleid op een absurde manier. Goed dat het land af is van deze onzalige alliantie.
