Waarom Rabobank opnieuw een miljardenclaim tegemoet kan zien
Op 9 april vorig jaar schreef ik over de Rabobank als de bank die allang niet meer leek op de bank die hij ooit bedoogde te zijn. Als ik de afgelopen jaren wel eens mkb-ondernemers ondersteunde in ‘gevechten’ met hun bank, kwam ik Rabo onevenredig vaak tegen.
Zo schreef ik, onder meer:
Tot mijn nog grotere verbazing was de Rabobank vaker dan gemiddeld de financier. Zelfs mijn overwegend éénpittende kapper hadden ze bij de financiering van zijn winkelpand een renteswap aangesmeerd die hem op tonnen verlies kwam te staan. Vestia in het klein. De keren dat ik de Rabobank op die manier tegenkwam, had ik te maken met meerdere districten. Nog steeds heeft de bank een centraal hoofdkantoor in Utrecht en redelijk autonome vestigingen in het land. Ik wil er maar mee zeggen: het was geen incident, die manier van bankieren was ook autonoom wijd verspreid.
Gisteren werd een vonnis gepubliceerd waarin de Rabobank werd veroordeeld tot het compenseren van een klant die van de bank een renteswap kreeg aangesmeerd bij een lening van €1.250.000. Die renteswap had de ondernemer moeten beschermen tegen stijgingen van de rente, maar het was voor de ondernemer volstrekt onduidelijk wat er zou gebeuren als de rente daalde, zoals de afgelopen jaren gebeurde. Hij moest de bank ruim €270.000 extra terugbetalen, de schade van de rentedaling.
Daar heeft de rechter nu een streep door gezet, de ondernemer hoeft alleen maar te betalen voor het verschil tussen de variabele rente – die hij betaalde – en de vaste rente waarvoor hij ook had kunnen kiezen. Maar dat laatste deed hij niet, op advies van de Rabobank.
Voor mijn kapper kreeg ik zo’n claim uiteindelijk alleen al met de dreiging van een proces van tafel, geholpen door de slechte financiële situatie waarin hij verkeerde. Van een kale kip kun je niet plukken. Mijn argumentatie: op de Rabobank rust een zorgplicht, omdat zo’n renteswap in feite een beleggingsproduct met grote risico’s is.
De rechtbank heeft die gedachtegang nu bevestigd, en dit is in korte tijd al het derde vonnis van deze strekking.
Hoewel de Rabobank zelf niet met productiecijfers komt, lijkt het erop dat de bank misschien wel duizenden van deze producten heeft verkocht. Die staan waarschijnlijk allemaal zwaar onder water, en waar de bank dacht dat op de klanten te kunnen verhalen, zal hij er nu zelf voor moeten opdraaien. Uit de jaarverslaggeving van Rabo is niet op te maken dat er voor dit dossier forse voorzieningen zijn getroffen. De schade gaat waarschijnlijk in de miljarden lopen.
Dr. Doom is een pseudoniem. Als belegger is hij verantwoordelijk voor het beleggingsbeleid van Beleggingsvereniging Fibonacci. Op het moment van het schrijven van deze column heeft de vereniging posities in Ahold, Akzo Nobel, ASML, DSM, Heineken, KPN, Shell en Unilever, en is long in de AEX. De positie in de AEX is kortlopend en wisselt regelmatig. Die kan dus nu al anders zijn. Volg Dr. Doom op Twitter.
———
Download de gratis app van Tablisto om ons maandblad op uw tablet te lezen
