Het vrije woord
Sinds de moord op Theo van Gogh vragen ook wij van HP/De Tijd ons weleens af: hoeveel risico lopen wij eigenlijk?
Deze vraag hadden wij ons al eerder gesteld, maar aanvankelijk niet zozeer met betrekking tot de redacteuren en vaste medewerkers van ons blad. Toen ging het meer om de persvrijheid in het algemeen, zoals ten tijde van de beslissing van columnist Paul Cliteur voorlopig de publiciteit te mijden omdat hij was bedreigd omwille van zijn kritiek op de islam.
Allerlei spraakmakers hadden Cliteur een aansteller genoemd, die zijn lafheid rechtvaardigde door zijn eigen belangrijkheid sterk te overschatten. In een coververhaal in HP/De Tijd daarentegen – onder de titel ‘Paul Cliteur is bang – en terecht’, verschenen op 2 april van dit jaar – betoogde redacteur Joost Niemöller juist dat sinds de moord op Pim Fortuyn Cliteurs afweging volkomen begrijpelijk was. Niemand kon immers nog beweren dat in ons land iedereen ongestraft kon zeggen wat hij wilde.
Paywall
Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.
Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.
Kies een lidmaatschap
