Spierballenbach

Over de vraag of je Bach nu wel of niet op een vleugel mag spelen, is al zo veel oeverloos gekissebist, dat we die discussie hier nu maar eens overslaan. Of laten we het zo zeggen: Bach zelf zou er niet wakker van hebben gelegen – alle concerten die hij schreef voor één klavecimbel (hij schreef er ook voor twee, drie of vier) waren oorspronkelijk werken voor andere instrumenten – meestal de viool -, waarvan de solo-partijen later door hem werden getranscribeerd voor klavecimbel. Een godsgeschenk, zo blijkt achteraf, want veel van die andere oorspronkelijke partituren zijn verloren gegaan.

Ramin Bahrami, een Italiaanse pianist van Iraanse afkomst, heeft zich de afgelopen jaren ontwikkeld tot een toonaangevende Bachspecialist op de vleugel. Zijn opnamen van de 5 Klavierkonzerte met het Gewandhausorchester onder leiding van Riccardo Chailly klinken overrompelend gespierd en eigentijds. Bahrami knalt ‘m er lekker in, zouden dj’s zeggen, een vergelijking die niet eens zo ver gezocht is, want dit album dat in Italië wekenlang hoog in de popcharts stond, swingt als de spreekwoordelijke neten. Eigenlijk had Bach deze werken bedoeld als een setje van zes, maar doordat het zesde concert (een bewerking van het vierde Brandenburgse Concert) ook solopartijen voor twee blokfluiten bevat, is het eigenlijk geen klavecimbelconcert, maar een Concerto Grosso. Een goede reden voor Bahrami en Chailly om dit werk, tegen de wens van Bach in, uit het setje te verwijderen. Wat maar weer bewijst dat ook vrijdenkers soms puristen kunnen zijn.