Gijs Scholten van Aschat

Zo’n elf jaar geleden verongelukte mijn oudste dochter op weg naar school bijna toen ze omgedraaid op haar zadel bleef zitten nadat wij samen fietsend een bekende tv-acteur waren tegengekomen, die ons met een welgemeend ‘Hé Corbino!’ was gepasseerd. Ze kon maar niet bevatten dat ik in kennelijke staat van contact met zo’n beroemdheid verkeerde. Het was een mooie aanleiding om met haar van gedachten te wisselen over toneelspeler zijn, werkelijke verdiensten en bekroonde vertolkingen. Temeer daar zij zelf dagelijks op haar schoolplein een van allergrootste acteurs van het land onopmerkzaam passeerde, die daar onopvallend Gijs en vader stond te zijn. Ik struikelde over mijn woorden in een betoog dat bol moet hebben gestaan van míjn ver- en bewondering. Want met hém is alles wars van roem en eigenwaan. Spielerei, that’s the name of the game. Dit is een controlfreak die wil weten welke afslag hij waar en hoe moet nemen. Hem geldt echter ook onbeteugeld spelplezier en de gelukkige gave het anderen te geven. En een niet aflatende speeldrang, resulterend in een superieur zoeken naar lol en leed van doen en zijn. Toneelgroep Amsterdam is een échte ster rijker geworden.