Wraak van een burgemeester
Een tijdje geleden bracht ik op verzoek van een krant een bezoek te brengen aan Marthijn Uittenbogaard, bestuurslid van pedofielenvereniging Martijn. In de jarendertigwoning in Hengelo trof ik behalve Uittenbogaard, die schielijk opendeed, een man die vanwege zijn pedofiele geaardheid enkele dagen daarvoor uit zijn woning in het Friese Oosterwolde was gejaagd en tijdelijk bij Uittenbogaard verbleef.
Uittenbogaard kwam op mij bepaald niet over als een geraffineerde kinderverkachter. Het leek mij dat als hij ooit de kans zou hebben om met het begeerde fruit vert alleen te zijn, hij blozend in een hoek zou gaan zitten, of klunzig door het object van zijn begeerte op zijn nummer zou worden gezet, ongeveer zoals Humbert Humbert in Nabokovs Lolita, wanneer hij voor het eerst met haar alleen is in een hotelkamer en ontdekt dat zij meer liefdeservaring heeft dan hij. Door de bekendheid die Uittenbogaard als pedovoorman heeft opgelopen, is het overigens vrijwel ondenkbaar dat hij ooit in afzondering met een minderjarige zal kunnen zijn. “Als ik een speeltuin inloop, wordt er direct alarm geslagen,” zei hij.
Met soms tamelijk absurde redeneringen zette Uittenbogaard zijn ideaal uiteen: de zedenwetten zouden moeten worden afgeschaft en kinderen zouden zelf mogen bepalen met wie ze omgaan en met wie ze seksuele relaties hebben. Uittenbogaard vergeleek zijn strijd voor de rechten van pedofielen met de emancipatiestrijd van de homobeweging in de jaren zeventig en tachtig.
Hoewel de weerzin tegen pedofilie tegenwoordig groter is dan ooit, hoopte hij toch dat er in de maatschappij iets ten gunste van zijn geaardheid zou veranderen. Tot die tijd roept Uittenbogaard, die geen veroordelingen op zijn naam heeft staan, andere pedo’s op zich aan de wet te houden.
Enkele dagen na mijn bezoek organiseerde de zelfverklaarde pedojager Jos Aalbers in Hengelo een demonstratie tegen de vereniging Martijn. Tot die tijd wisten betrekkelijk weinig mensen waar Uittenbogaard woonde; hij was pas naar Hengelo verhuisd, nadat hij in zijn vorige woonplaats Leiden als gevolg van een eveneens door Aalbers ondernomen protestmars langs zijn toenmalige woning, verschillende levensbedreigende situaties had meegemaakt.
Opmerkelijk genoeg gaf de Hengelose CDA-burgemeester Frank Kerckhaert Aalbers toestemming om langs Uittenbogaards woning te gaan. Tegen een krant zei Kerckhaert dat Uittenbogaard de demonstratie zelf had uitgelokt; een week eerder had Uittenbogaard een videoboodschap op YouTube geplaatst terwijl de burgemeester hem had gevraagd ‘low profile’ te blijven.
Tijdens de demonstratie, waar onder meer leden van een motorclub aan deelnamen, werd bij Uittenbogaard op de ramen gebonkt, stenen vlogen door de lucht, op twee deuren werden leuzen aangebracht. Achteraf sprak Kerckhaert van een ‘aanvaardbare vorm’ van protest. “Hier zijn geen grenzen overschreden,” aldus de burgemeester.
Sinds de door Kerckhaert goedgekeurde demonstratie weten verontruste Hengeloënaren vrijwel dagelijks Uittenbogaards woning te vinden – vooral in de late uurtjes, na sluiting van de cafés. De ruiten zijn verschillende keren ingegooid, met stoeptegels, bakstenen, bierflessen, een tuinbankje en met een verkeersbord. Door de brievenbus werden brandende sigaretten en ammoniak naar binnen gegooid. Een boze man sloeg Uittenbogaard in zijn gezicht en probeerde de woning binnen te dringen.
Uittenbogaard laat deze week voor 3300 euro polycarbonaatplaten voor zijn ruiten plaatsen. Diverse keren heeft hij tevergeefs bij de politie aangifte gedaan en om extra beveiliging gevraagd.
Kennelijk ziet burgemeester Kerckhaert het beschermen van sommige burgers niet als zijn taak. Niet wanneer zij een abjecte mening verkondigen althans. In dat geval kunnen ze rekenen op zijn wraak. Die wraak heeft nu wel lang genoeg geduurd.
