Opzij-recensente: ‘Dit verdient geen schoonheidsprijs’
MET UPDATE – Eén persoon was nog niet aan het woord gekomen in het verhaal rond de recensie van het ongeschreven boek in Opzij: de recensent van het ongeschreven boek zélf. Daniëlle Serdijn over het verschil tussen recensies en signalementen en tussen beoordelingssterren en urgentiesterren. “Het aantal sterren boven zo’n stukje geeft aan wat de urgentie van het boek is binnen het totale aanbod van dat moment.”
U recenseert een ongeschreven roman. Hoe heeft dit kunnen gebeuren?
“Luister eens, het is een aankondiging, geen recensie. Een signalement.”
Wat heeft u precies gelezen van het boek van Esther Endin?
“Die stukjes worden lang van tevoren geschreven op basis van de kennis die we dan hebben dankzij drukproeven, fragmenten en samenvattingen.”
Dus u heeft de recensie op basis van een flaptekst geschreven?
“Ja, een samenvatting. In dit geval is dat fout gegaan omdat het boek nog niet is verschenen. Maar het is dus geen recensie.”
Hoe heeft u kunnen bepalen dat het niet-geschreven boek van Ending een ‘bomvolle, geëngageerde roman’ is?
“Op basis van de gebeurtenissen die beschreven stonden in de informatie die ik had. Het verdient geen schoonheidsprijs die stukken soms te moeten baseren op een minuscuul fragment, maar een gewoonte is het niet.”
U geeft het boek drie sterren. Leg eens uit hoe u tot die beoordeling bent gekomen.
“Het aantal sterren boven zo’n stukje geeft aan wat de urgentie van het boek is binnen het totale aanbod van dat moment.”
Denkt u dat de lezers óók weten dat die sterren dus níet aangeven wat Opzij inhoudelijk van een boek vindt?
“Dat weet ik niet. Ik snap de verwarring die daarover bestaat.”
UPDATE, 15.29 uur – Opzij-hoofdredacteur Margriet van der Linden introduceert in NRC de nieuwe term ‘signalementen met een recenserend karakter’ en belooft beterschap. Na ‘intern overleg’ is besloten dat het voortaan een vereiste is dat de recensent iets van het boek leest.
