Spring naar de content

De parade der verliezers

Het was rond enen in de nacht toen op de live uitgezonden NOS-beelden een gedeprimeerde Henk Bleker voorbijkwam. U ziet een proeve op de foto: de blik van de verliezer. Maar Bleker was niet de enige. En zeker niet de grootste. Want dat is Jolande Sap. Maar ook Emile Roemer. En Geert Wilders. Eigenlijk hebben vooral de flanken verloren. En daardoor kan het CDA alsnog kingmaker worden.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Bas Paternotte

De beschouwer moest zelf ook een traan wegpinken toen twee huilende GroenLinks-meisjes in beeld werden gebracht. De NOS had net wat te snel geschakeld, het was geen opzet, zelfs de Publieke Omroep is niet zo harteloos. “We hebben veel geleerd van dit lastige jaar,” zei Jolande Sap vervolgens. Nu ja, het was wel meer dan een lastig jaar. Het onverwachte (niet voor u, wegens immer uitstekend geïnformeerde HP/De Tijd-lezer) vertrek van Femke Halsema in 2010, de Kunduz-missie, Mariko-gate, de bouw van een kolencentrale onder auspiciën van het Groningse GroenLinks, het Kunduz-akkoord en uiteindelijk Dibi-gate. Inderdaad, een chronique scandaleuse. En nu zeven zetels kwijt, de Eerste Kamerfractie is sinds woensdagavond groter. Maar Sap wil dat boek nu definitief sluiten: als het aan haar ligt blijft ze. Op weg naar een nieuwe toekomst, tekenden wij op. Het tijdperk Halsema is hoe dan ook voorbij, ondanks alle goede bedoelingen.

De tovenaarsleerling blijft hoe dan ook
Wie ook leek te huilen was Geert Wilders. De zelf opgelegde belofte van 26 zetels werd niet gestand gedaan, de partij kelderde. Het maakt Geert niets uit. Wilders is politiek en blijft politiek. “Nee, ik stap niet op,” zei hij tegen de aanwezige NOS-verslaggever. “Wij geven ons nooit gewonnen. Dertien wordt ons geluksgetal,” declameerde hij vervolgens tot de aanhang. Later bleken het zelfs vijftien zetels te zijn. De belofte-Wilders is echter voorlopig voorbij. Dat wil niet zeggen dat de grappige/irritante/welbespraakte/luidruchtige/somtijds racistische maar vooral ontregelende tovenaarsleerling is beroofd van zijn laatste kunstje. Wilders is vermoedelijk nog goed voor een miljoen stemmen.

Voor Hero Brinkman was het tijd voor een biertje.

De kwestie Brinkman
Sinds de aankondiging voor zichzelf te beginnen hoorden we nog maar weinig van Hero Brinkman en zijn Democratisch Politiek Keerpunt (voorheen de Onafhankelijke Burger Partij). De strategie van Brinkman was duidelijk: door te fuseren met het voormalige Trots op Nederland van Rita Verdonk hoopte hij de achterban van IJzeren RIta te kunnen overnemen. Trots was namelijk ooit goed voor zo’n zestig raadszetels in den lande. Wellicht dat Brinkman dacht dat daar een zetel in kon zitten voor hem. Wat hij gisteren ook toegaf tijdens zijn toespraak: “Ik verwacht dat we nog steeds met een zetel kunnen komen morgenochtend.” Enfin, u kunt ook zeggen dat dit het Definitieve Politieke Keerpunt is voor Brinkman.

CDA
Nu ja, de kwestie Bleker hebben we al behandeld. Ruth Peetoom legde het negatieve resultaat als volgt uit: “De tijd was heel erg kort.” Ze doelde op op haar opdracht als partijvoorzitter: een nieuw CDA. In januari legde ze de voorstellen van het Strategisch Beraad aan het congres voor. Een mooie cocktail van ‘normen en waarden’, voor een ‘verantwoordelijke en zorgzame samenleving’ en natuurlijk ‘het gezin als hoeksteen van de samenleving’.  Het deed denken aan het Ethisch Reveil. Vervolgens viel het kabinet en volgden lijsttrekkersverkiezingen. Nog voordat Buma wat zei begon zijn microfoon wéér rond te zingen. Wat ons brengt op…

…Emile Roemer

De beer uit Boxmeer bleek meer een knuffelbeer dan een stemmagneet.

Het was een pijnlijk moment voor de Beer van Boxmeer. Wat begon als een strijd tussen Rutte of Roemer mondde uit in een gevecht tussen de sociaal-democratie van Diederik Samsom en de zittende premier. “Zijn we uit het veld geslagen?” vroeg Roemer aan zijn achterban gisteren. “Nee!” beantwoordde hij zijn eigen vraag. Toen volgde onvervalst Roemers: “We hebben op die deur staan bonken, tegen de machthebbers en de heilige huisjes in dit land.” Om daarna – toch enigszins beteuterd – te vervolgen: “Ik had er graag tussen gestaan.” We denken dat hij doelde op winnaars VVD en PvdA.

Maar toch, dat CDA. Die trieste christendemocratische verliezer hoeft zich misschien niet al teveel zorgen te maken. Er zal namelijk flink onderhandeld moeten worden, de verschillen tussen winnaars VVD en PvdA zijn groot. En daar is dus smeermiddel voor nodig. De PVV heeft zichzelf buitenspel gezet, de inspanningen van de SP bleken onvoldoende. De linker- en rechterflanken verloren, Nederland heeft daar geen zin meer in.

Wint het CDA toch?
Het koninkrijk stevent dus af op een midden-kabinet. VVD en PvdA hebben nu samen tachtig zetels. Dat schuurt met de verhoudingen in de Eerste Kamer dus er is een ménage à trois nodig. Laat het CDA daar als geboren bestuurspartij nou een ideale partner voor zijn. Paars kan niet rekenen op een meerderheid in de senaat (35 zetels), een combinatie met het CDA wel (41 zetels). En dat maakt het CDA de winnaar van de verliezers. Het CDA heeft de potentie de kingmaker worden van het tweede kabinet Rutte.

De luiken in Den Haag gaan nu voorlopig dicht, het democratisch fuifje is voorbij. De onderhandelaars trekken zich terug in de gebouwen van de Eerste Kamer danwel in een mooi hotel op het platteland. De kiezer heeft zijn woordje mogen doen, het is nu aan de verkozenen. Persoonlijke noot van deze auteur: laat het een stabiel kabinet worden dat de volle vier jaar uitzit!