Waarom Luis Suárez een genie is
Maandagavond scoorde Luis Suárez zijn drieëntwintigste competitiedoelpunt van het seizoen. Daarmee evenaarde hij zijn totaal van vorig jaar. Maar vorig jaar had hij er wel drieëndertig wedstrijden voor nodig. Dit jaar staat de teller pas op achttien.
Nog indrukwekkender dan deze cijfers is de manier waaróp Suárez zijn doelpunten scoort. De spits van Liverpool schiet de bal vanuit de onmogelijkste hoeken de kruising in. Dat Suárez die hoogstandjes afwisselt met bizar gedrag, is algemeen bekend. Maar misschien tonen juist zijn vreemde fratsen zijn genialiteit aan.
Genialiteit en gekte gaan hand in hand
Eind negentiende eeuw sneed Vincent van Gogh zijn eigen oor er af. Althans, dat stelt de overlevering. Hij zou het in een vlaag van verstandsverbijstering gedaan hebben, als een soort offer aan de kunst.
Ook andere genieën balanceerden vaak op het randje van waanzin. Denk aan filosoof Friedrich Nietzsche en componist Petr Iljitsj Tsjaikovski. Genialiteit en gekte gaan vaak hand in hand, alsof baanbrekende ideeën vooral uit een ander soort bewustzijn voortkomen.
In het geval van Van Gogh en de Noorse schilder Edvard Munch kan men dat ‘ander soort bewustzijn’ wellicht aanduiden als schizotypisch karakter, een milde vorm van schizofrenie. Omdat die aandoening er voor zorgt dat het brein een overdosis dopamine produceert, krijgen impulsen en associaties vrij baan.
Of hij nou een prachtig doelpunt scoort of een tegenstander in de nek (Bakkal van PSV) of in de arm (Ivanović van Chelsea) bijt, ook Suárez lijkt regelmatig door impulsiviteit beheerst te worden. Alsof zijn geest zich in een ander soort bewustzijn bevindt.
De geniaalste voetballers zijn gek
In 1986 was Maradona te beste voetballer ter wereld. Met Argentinië won hij het WK, en zelf werd hij topscorer, onder meer door in de kwartfinale tegen Engeland het mooiste doelpunt aller tijden te scoren. Acht jaar later, tijdens het WK in 1994, stond er een doorgesnoven gek op het veld. Daarna kwam het niet meer goed. Vandaag de dag lijkt Maradona meer op Tony Soprano dan op de geweldige voetballer van weleer.
Ook bij andere geniale spelers lijkt er wel eens een steekje los te zitten. Denk bijvoorbeeld aan de onnavolgbaarheid van Johan Cruijff, de labiliteit van Paul Gascoigne en Mario Balotelli en aan de karatetrappen van Zlatan Ibrahimovic en Eric Cantona. Wat dat betreft lijkt Lionel Messi de enige geniale voetballer die zich onopvallend gedraagt te zijn. Door regelmatig met gekte te flirten schaart Suárez zich in een illuster rijtje.
