Waarom een straatmuzikant juist géén auditie zou moeten doen
Voor menig stedelijk inwoner is de straatmuzikant een dagelijkse bekende. En ze komen in vele vormen: als virtuoze conservatoriumstudent of dertien-in-een-dozijn-Peruviaanse-fluitband, helemaal tot aan de Bulgaarse klarinettist die zich het deuntje van The Godfather meester gemaakt heeft, en deze klaaglijke tonen tot in den treure ten gehore brengt.
Amsterdam is in dat opzicht geen uitzondering – zij het misschien dat het onze hoofdstad is – en dus nog extra aantrekkingskracht op straatmusici heeft. Maar dat is misschien snel voorbij. De gemeente Amsterdam wil namelijk een soort auditie voor straatmuzikanten gaan houden die ervoor moet zorgen dat het kaf van het koren gescheiden wordt. Met name op de gewilde plekjes (zoals de Dam, de vele metro-ingangen en het Rembrandtplein) zouden zo de meer getalenteerde straatartiesten voor een beter (lees: gelikter) muzikaal aanbod zorgen.
Met deze maatregel gaat neemt Amsterdam een voorbeeld aan andere grote steden. In Londen, Brussel en Parijs doen ze het al jaren. Met name de audities in Parijs zijn berucht om het aantal aanmeldingen tegenover de beschikbare plekken. Het is echter de vraag of de audities ervoor zorgen dat het muzikale aanbod aan de Amsterdamse grachten er diverser, of juist saaier van wordt. Het gevaar dreigt dat de straatmuziek door een dergelijke regel té gelikt wordt, misschien zelfs wel té hip.
Het is niet te hopen dat de Mokumse binnenstad verwordt tot een soort openluchtversie van de Wereld Draait Door, waarin veel verschillende acts toch vooral heel veel van hetzelfde spelen. Dat zou ontzettend jammer zijn, en bovendien onnodig. Niet alles hoeft geregisseerd te worden, een deel van de charme van iedere grote stad zit immers in de rauwe, kleurrijke chaos die spontaan ontstaat. Straatkunst in al zijn diversiteit is daar een lichtend voorbeeld van. Dus, gemeente Amsterdam: laat de straat gewoon lekker levendig. Want een straatmuzikant mag best een beetje louche zijn, al dan niet vergezeld door een smoezelige hond. De voorbijganger heeft het laatste oordeel, die bepaalt immers nog altijd of de muziek beloond wordt of niet. En zo doet een straatartiest auditie, iedere dag opnieuw.
