Spring naar de content

De oplossing van het vrouwentekort op televisie ligt bij de kijker

Deze week werd bekend dat de NPO zijn eigen vrouwenquotum niet heeft gehaald. Vijf jaar geleden werden er over het aantal vrouwen op de publieke omroep afspraken gemaakt met het ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap. Dat bedroevende aantal moest omhoog. In plaats daarvan daalde het percentage vrouwen op televisie van 37,6 procent in 2010 naar 35,4 procent dit jaar. Vooral in talkshows is het contrast groot, berekende NRC Handelsblad. Bij De Wereld Draait Door aan tafel was vorig seizoen slechts 18 procent vrouw. Ze zijn te bescheiden zegt men, of willen simpelweg niet. Maar het echte probleem ligt bij de kijker (m/v), niet bij de vrouwen.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Lisa Bouyeure

De Volkskrant vroeg graag geziene talkshowmannen naar hun mening over het vrouwentekort. Volgens Arno Vermeulen, chef voetbal van de NOS, durven vrouwen de discussie niet aan. “Aan talkshowtafels zie je vaak haantjesgedrag. Als je te passief bent of wat zit te dromen, dan is het onderwerp voorbij.” Schrijver Özcan Akyol denkt dat vrouwen te onzeker en te genuanceerd zijn. En volgens Maxim Hartman zijn het vooral mooie vrouwen die verbaal niet sterk zijn – lelijke vrouwen hebben meer vechtspirit. Paul Jansen van De Telegraaf ziet het probleem niet. “Het gaat erom dat een gast een goed verhaal heeft, dan maakt het niet uit of een man of een vrouw dat vertelt.” Zouden er dan echt zo weinig vrouwen met een goed verhaal zijn? Ik durf het te betwijfelen.

Charmant maar niet flirterig
Het probleem is dat een vrouw op televisie aan veel meer eisen moet voldoen dan een man, en zich tegelijkertijd minder kan permitteren. Naast deskundig – een kwaliteit waaraan getwijfeld zal worden tot herhaaldelijk het tegendeel is bewezen – moet ze ook leuk om te zien zijn, zelfspot hebben, niet arrogant zijn en al helemaal niet zuur of onaardig. Ze moet grappig, onderhoudend en charmant zijn, maar niet te flirterig of sexy. Vrouwen als Halina Reijn en Victoria Koblenko worden weken verguisd als ze op de beeldbuis naar iemand gelonkt hebben, terwijl het mannelijke subject onbesproken blijft.

Pijpkoningin der Lage Landen
Stelt u zich eens voor, een vrouw die net als Herman Brusselmans openlijk over haar sekscapades komt vertellen. Zij, de pijpkoningin der Lage Landen, is namelijk gestopt met pijpen. Een man aan de overkant van de tafel dient ze van repliek met “Ik hoor niet wat je zegt, want ik zit net te denken dat ik jou weleens zou willen pijpen.” Mijn hemel, wat zou men gieren van het lachen. Matthijs van Nieuwkerk zou hier en daar een serieuze vraag proberen te stellen. “Is het een opluchting?” of “En hoe nu verder?”

Of stelt u zich eens voor dat een vrouw het met haar geveinsde Maarten van Rossem-esque nukkigheid tot sidekick van Philip Freriks schopt. Media vragen haar proestend om haar kribbige mening over uiteenlopende onderwerpen in de hoop op lekker veel chagrijn en desinteresse. “Tour de France? Flauwekul. Pure vrijheidsberoving!” Als klap op de vuurpijl krijgt ze een eigen mopperprogramma.

Nee, die mannelijke realiteit is voor vrouwen een sprookjesachtig toekomstscenario. En dat komt niet door onwillende televisieredacties of mannelijk haantjesgedrag. Was het maar zo simpel. Veel belangrijker dan een quotum is een gigantische beitel om alle vastgeroeste ideeën over vrouwen eens grondig los te bikken. En dat wordt een hels karwei.