Broodoorlog in tostiland
Alexandra Besuijen neemt op deze website wekelijks de wereld voor mode en trends kritisch onder de loep. Deze week bespreekt ze wéér een nieuwe trend en een rel in tostiland.
Niks voor niks
Owww nee hè! We hebben weer eens een nieuwe trend. Nou ja, dat werd tijd ook, want de vorige was alweer twee weken oud. Eerst was er hygge, dat is het Deense woord voor gezelligheid, toen kwam lagom, dat is het Zweedse woord voor het Deense woord voor gezelligheid, toen kregen we cosàgach, het Schotse woord voor het Zweedse woord voor het Deense woord voor gezelligheid en nu is er dan niksen.
Niksen? Bedoel ik niet niksøn, het Noorse woord voor het Schotse woord voor het Zweedse woord voor het Deense woord voor gezelligheid? Nee. Niksen is gewoon het Nederlandse niksen. Niks meer en niks minder.
Maar echt: niksen? Een trend? Zegt wie?
Nou, wie het oorspronkelijk gezegd heeft is ene Olga Mecking, een Poolse vrouw die samen met haar Duitse man in Nederland woont en derhalve natuurlijk een kenner is van alles wat typisch Nederlands is. In het blad Woolly Magazine vertelt ze dat niksen een Nederlands dingetje is – een beetje voor je uit staren en echt helemaal niks doen, als tegenhanger voor onze drukke werkzaamheden. Ze spreekt zichzelf overigens best tegen, want ze meldt ook dat er een typisch calvinistisch spreekwoord is. ‘Niksen is niks.’
Het kan aan mij liggen, maar ik heb er nog nooit van gehoord. ‘Ledigheid is des duivels oorkussen’, die ken ik dan weer wél.
Maar goed, ondanks onze rechtlijnige protestantse instelling en het feit dat we altijd waakzaam moeten zijn voor een naderende zondvloed uit de Noordzee, schijnen we het niksen tot kunst hebben verheven. Lekker niksen, ofwel delicious doing nothing, zoals Mecking het noemt. En we hebben we er de buitenlandse zweefpers mee gehaald, die Niksen al omgedoopt heeft tot de nieuwe mindfullness.
Nou ja, men doet maar. Ik zeg niet dat ik het niks vind, maar het is in elk geval niks opzienbarends. Behalve dan misschien het feit dat een trend helemaal niet hoeft te bestáán om toch zo te worden genoemd. Maar ook dat is niks nieuws. En nu ga ik er even gauw een internationale bestseller over schrijven. Kan ik daarna mijn hele leven lekker niksen…
Happy little dekentje
Nee dan vroegah! Toen kon je pas echt chillen! Thuiskomende met de pieptonen van de keiharde muziek nog in je oren en de knoflooksmaak van je late night shoarma in je mond, kon je lekker liggen luisteren naar de kalmerende stem van Bob Ross, ofwel de Happy Painter.
Happy little birds, happy little squirls en happy little accidents – al waren die schilderijen foeilelijk, wat een heerlijk programma en wat een fijne man!
Of het nou echt zo’n fijnerik was weet ik trouwens niet – vast staat dat ie behoorlijk goed wist wat-ie aan het doen was en al die happy mistakes van tevoren zorgvuldig uitkiende. Al zijn schilderijen voor zijn tv-programma maakte hij in drievoud. Eentje in de studio dat hij als klad probeerde, het doek dat wij in de uitzending zagen en nog een derde, meer uitgewerkte versie die hij in zijn boeken gebruikte.
Ook zijn afrokapsel was niet toevallig, maar speciaal gecreëerd om als gimmick te kunnen fungeren. Daar zou-ie tegenwoordig niet meer mee wegkomen wegens culturele apropridinges!
Helaas is de goede man veel te jong overleden en zullen we het moeten doen met de video’s en boeken die hij achterliet.
Ook zijn er natuurlijk nog de workshops die je kunt volgen, maar als dat je nou net te ver gaat en je wilt toch iets van hem in huis hebben, is het Bob Ross fleecedekentje natuurlijk een geweldig alternatief! En nog hip ook, want Georgina Verbaan heeft er ook eentje. En dan weet je het wel. Dus ga lekker liggen niksen onder Bob, dan ben je helemaal on trend!
Hipstertostiwaanzin
Wat is er tegenwoordig toch met de tosti aan de hand? Of ik nou in een hippe groenemeisjeslunchroomlounge zit of een afgeragde strandtent, overal krijg je tegenwoordig van die ambachtelijke broodhompen, die je niet naar binnen krijgt zonder de flarden van je verhemelte te schaven!
En ik heb het nog niet eens over de belachelijke belegsels — vijgenpesto of rauwmelkse yakboterkaas om maar iets te noemen — maar puur over dat belachelijke brood met die dikke korsten waarmee je iemand zijn hersens in kunt slaan. Dan zijn die korsten nog gebakken ook én er zit geen kaas op, dus die laat je liggen. Ik heb laatst uitgerekend dat er nog voor vier euro aan brood op mijn bordje lag toen ik wegging. Meenemen voor de meeuwen hoefde niet, want zelfs die halen hun snavel ervoor op!
Lieve mensen, een tosti is geen haute cuisine en dat moet een tosti ook niet willen. We hebben al de paniniplaag gehad met al die belachelijk belegde keiharde broodjes, mag de tosti gewoon de tosti blijven zoals we hem kennen van onze moeders?
Gemaakt van ietwat oudbakken wit casino met kaas of ham en kaas? En dan ga ik niet eens piepen als er ook nog wat ananas bij zit. Of een zakje ketchup. Maar hou alsjeblieft op met de opgepimpte oerbroodshit. Een kleine klacht op Facebook leerde mij dat ik niet alleen sta in deze hipstertostiwaanzin. Handen af van onze huistuinenkeukentosti, daar waren we het met zijn alle roerend over eens!
