Recensie: Briljante man van Michael Tedja
Wie de nieuwe roman van kunstenaar/schrijver Michael Tedja openslaat, ziet grote, monolitische, zo goed als alinealoze tekstblokken staan. Het bijzondere is dat je vervolgens probleemloos op iedere willekeurige plek kunt beginnen met lezen.
Deze roman – of misschien moeten we het een ‘tekstcollage’ noemen – is hiërarchieloos opgezet. Tedja’s verteller springt door de tijd en de ruimte, gaat van proza naar poëzie naar beschouwing, hij heeft het over kunst en over literatuur en over politiek en filosofie, hij haalt herinneringen op, schrijft over cultuurverschillen tussen Nederland en Suriname.
De toon is scherp en soms verongelijkt. Tedja is kritisch, bijvoorbeeld over de wijze waarop een Nederlands instituut als het Tropenmuseum zijn collectie toont. Hij bepleit een wijze van presenteren die minder hiërarchisch is, precies zoals zijn eigen boek is gestructureerd.
Briljante man is te lezen als één grote stream of consciousness, in de traditie van grote schrijvers als Virginia Woolf, William Faulkner of Fjodor Dostojevski. Het is soms vermoeiend of irritant, dan weer scherpzinnig en meeslepend. Hoe dan ook is zo’n post-postmodernistisch boek zeer welkom, in tijden dat het experiment in de roman zo goed als verdwenen is.
Michael Tedja
Briljante man
IJzer
€19,95
