Exclusief: voorpublicatie uit ‘Grand Hotel Europa’ van Ilja Leonard Pfeijffer
Europa is een vergrijsd recreatiegebied voor toeristen geworden. Geschiedenis hebben we volop in de aanbieding, maar voor de toekomst is geen plaats meer. Een exclusieve voorpublicatie uit Grand Hotel Europa, de nieuwe roman van Ilja Leonard Pfeijffer.
Hoofdstuk een | De opdracht
De eerste die ik sinds lange tijd sprak, afgezien van de weinige afgemeten woorden die ik aan het begin en het einde van de rit had gewisseld met mijn norse taxichauffeur, was een magere, donkere jongen in het nostalgische rode uniform van een piccolo. Ik had hem van een afstand al zien zitten op de marmeren trappen van het bordes voor de ingang, die was geflankeerd door Korinthische zuilen, onder de gouden letters waarmee de naam van Grand Hotel Europa was geschreven, toen de taxi knarsend over het grindpad tussen de platanen het einde begon te naderen van de lange oprijlaan. Hij had een sigaretje zitten roken. Hij was overeind gekomen met de intentie mij te helpen met mijn bagage. Omdat het mij speet dat mijn aankomst zijn rookpauze had verstoord, en omdat het waar was, zei ik hem, terwijl de taxi zich over het grind van ons verwijderde, dat mijn bagage wel even kon wachten, dat ik een lange reis achter de rug had en dat ik ook wel een sigaret zou lusten. Ik bood hem er een aan uit mijn lichtblauwe pakje Gauloises Brunes zonder filter en gaf hem vuur met mijn solid brass zippo. Op zijn kepie was de naam van Grand Hotel Europa met goudstiksel geborduurd.
We gingen zitten. We zaten een paar minuten zwijgend naast elkaar te roken op de trappen naar de weelderige entree van het ooit grandioze hotel waar ik van plan was mij voorlopig te vestigen, toen hij het woord tot mij richtte.
“Mijn excuses dat ik mijn nieuwsgierigheid niet kan bedwingen,” zei hij, “maar zou ik u mogen vragen waar u vandaan komt?”
Het gehele hoofdstuk leest u op Blendle.
Bent u geïnteresseerd in meer artikelen van HP/De Tijd? Lees ze hier in onze gloednieuwe app.
