Links Nederland is doof en blind voor impact hoofddoek
Veel Turkse meiden hebben de populaire #10yearchallenge aangepast aan hun eigen situatie en kwamen met hun eigen #1yearchallenge, #2yearchallenge. Ze laten in hun tweets selfies van een of twee jaar geleden en selfies van nu zien, waar ze hun hoofddoeken hebben afgeworpen. Een kleine trend in Turkije, waar vooralsnog Nederlandse moslima’s hun vingers niet aan branden. En dat is niet zonder reden.
Een van de Turkse meisjes die het aandurfde om mee te doen aan de actie, gebruikt de nickname Golgefeslegeni (schaduwbasilicum). Droeg ze een jaar geleden zowaar een babydeken op haar hoofd en daaronder ook nog eens een strak getrokken zwarte stof er, nu staat ze trots te poseren met een hippe zonnebril op haar sterke, modieus geknipte haren, een dunne lijn van vlechtjes als versiering toe. ‘Golgefeslegeni’ heeft kastanjebruine haren, weten we nu. ‘Wat ben ik mooi volwassen geworden’, schrijft ze onder die foto’s.
Turkije is geen land waar je zonder slag of stoot aan dergelijke acties kunt deelnemen. Op internet zijn deze meiden inmiddels onderworpen aan een virtuele lynchpartij. Ze worden zwartgemaakt, beschimpt, uitgescholden. Handlangers van buitenlandse krachten zouden ze zijn, spionnen, leden van terroristische organisaties, sletjes die de hoofddoeken niet waard zijn enzovoort.
Maar Turkije is ook geen land waar deze meisjes aan hun lot worden overgelaten. Ze kunnen rekenen op de brede steun van het seculiere, linkse Turkije. Niet alleen hun besluit om afstand te nemen van de religieuze en culturele waarden, die hen van kinds af aan zijn opgedrongen, wordt door seculier Turkije omarmd, ook wordt hun moed alom geprezen. Deze meiden komen namelijk uit conservatieve gemeenschappen en nemen met deze stap uitsluiting door familie en vrienden voor lief. De seculiere, linkse Turken weten hoe zwaar die reis richting moderniteit is en sluiten deze meisjes in de armen.
Is de emancipatie van moslima’s in het huidige Turkije van Erdogan loodzwaar, in Nederland is die haast onmogelijk. Ik heb dan ook geen Nederlandse moslima gezien op Twitter of waar dan ook die zich aansloot bij deze riskante doch moderne expressie van de nieuwe identiteit. De moslima die zich in Nederland wil bevrijden van de ketens van familie, religie en traditie weet zich namelijk in tegenstelling tot de meiden in Turkije niet gesteund door een hechte, seculiere, linkse gemeenschap.
In Turkije komt het linkse kamp op voor ze en pareert de aanvallen op hen. De meisjes kunnen dan ook makkelijk terugvallen op een nieuw sociaal leven en zich nestelen in groeperingen waar veel meer de normen van de moderniteit gelden.
Een Nederlandse moslima met dezelfde intenties zou daarentegen niet veel meer dan wat Twitter-steun van de Baudet- en Wildersachterban krijgen. Niet bepaald de groeperingen waar vrouwen met een migratieachtergrond zich snel thuis zullen voelen. Wat links Nederland betreft; die is niet geïnteresseerd in een emancipatiebeweging onder de moslima’s. Dames van GroenLinks en D66 doen zelfs zo nu en dan een hoofddoek om om uiting te geven aan de solidariteit met de moslima’s die zich wel graag onderwerpen aan de wil van het islamitische patriarchaat.
Links in Nederland is doof en blind als het gaat om het impact van de hoofddoek op de identiteit van de meiden die hem dragen. Ze hebben geen idee van de symbolische waarde voor de draagster en het immense islamitische mechanisme en weten dus niet dat, door de stof op het hoofd, levenslange contracten worden gesloten waarmee de vrouwen op afstand van vrijheid, zelfbeschikking en moderniteit worden gehouden. Daarom kunnen ze de immense stap van iemand die ervan af wil niet op waarde schatten.
Petra Stienen
De laatste naïeveling die nog steeds droomt over de rol van links bij het emancipatieproces van islamitische vrouwen werd onlangs met de neus op de feiten gedrukt. Petra Stienen, Eerste Kamerlid namens D66, onthield zich van de stemming toen de Raad van Europa een rapport aannam, waarin sharia-rechtspraak onverenigbaar verklaard werd met de universele rechten van de mens. Na wat ophef kwam Stienen met een verklaring waarin ze uitlegt waarom ze niet tegen de sharia-wetgeving stemde. Volgens haar zijn in Europa maar een beperkt aantal voorbeelden van mensenrechtenschendingen in de naam van Sharia. Het rapport zou onterecht impliceren dat er sharia-wetgeving op veel plekken in Europa wordt toegepast.
Stienen en haar Nederlandse geestverwanten zijn onwetend over de sharia en over hoe groot de invloed van de islam is voor de mensen in die gemeenschappen. Geen vuiltje aan de lucht zullen ze wel denken, met de tijd zullen de vrouwen uit islamitische gemeenschappen zich vanzelf aansluiten bij het liberalisme en de vrijheden van het Westen. Een veel te simpele kijk op de kracht van de islam die meer een regime is dan een geloof of een ideologie. Een streng regime in huis, in wijk, op straat waar je niet makkelijk uit komt.
De paradox is dat Nederlandse moslima’s niet aan Twitter-acties kunnen deelnemen die hun lotgenoten in Turkije zijn gestart. Want, zonder voldoende steun vanuit de progressieve kringen is het voor de hoofddoekdragende moslima’s haast onmogelijk om dat strenge regime de rug toe te keren. Nederlandse meiden met twijfels over hun hoofddoeken kijken achter zich, zien hoe progressieve lui de hoofddoek omarmen en laten de #2yearchallenge voorlopig aan zich voorbij gaan.
