De gifbeker is nog lang niet leeg
Een gecensureerde vertaling van Dante, een vertaalster die de verkeerde huidskleur bleek te hebben, een dwingende taalhandleiding voor de cultuursector – er is weer voldoende stof voor de Foute Jongens om zich over op te winden.
Rob: Goed nieuws en slecht nieuws, mijnheer Van Amerongen. Ik begin met het goede: mijn dichtbundel Het Ravijn Waarin Wij Tuimelen is af. Het is een aanklacht tegen het hedendaagse blanke lemmingengedrag, en de uitgevers Mai Spijkers en Otto Wollring vechten om de rechten. Zelfs in Oeganda bestaat grote interesse. Waarmee ik automatisch bij het slechte nieuws beland: ik acht niemand met Oegandese roots geschikt om mijn bundel in het Swahili te vertalen.
Naar ik heb vernomen zou Jennifer Nansubuga Makumbi de vertaalklus op zich willen nemen. Zij is een succesvolle, in Manchester woonachtige schrijfster. Maar zij zag het levenslicht in Kampala en is een vrouw. Sterker nog: zij is een zwarte vrouw. En dus kan zij zich nooit ten volle inleven in wat een 2,04 meter lange mannelijke, roomblanke, autochtone polderlander met flaporen en schoenmaat 49 op papier heeft gezet, een klassieke hetero bovendien met – schande! – dezelfde achternaam als M.T. Hoogland, die volgens het Slavenregister Suriname van 1851 tot 1863 dertien slaven hield.
Paywall
Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.
Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.
Kies een lidmaatschap
